Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί να ανταπεξέλθουν στο απαιτητικό ρόλο της νονάς ή του νονού και αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα αν το συνειδητοποιούσαν πριν προθυμοποιηθούν να βαφτίσουν το παιδί μας.
Γιατί μπορεί για εμάς ένας εξαφανισμένος νονός να σημαίνει απλά έναν ακόμα φίλο που χάθηκε από τη ζωή μας, όμως για το παιδί μας δεν παύει να αποτελεί μια απώλεια, όχι βέβαια μόνο υλική (για τα δώρα που τόσο λαχταρά και δεν παίρνει πια), αλλά κυρίως ανθρώπινη, με την έννοια της φυσικής παρουσίας του ανθρώπου που μέχρι πρότινος του χάριζε αγάπη, τρυφερότητα, παιχνίδι και -αν τον είχαμε επιλέξει σωστά- φώτιση και καθοδήγηση. Με την απώλεια του νονού το παιδί νιώθει ότι χάνει ένα σημαντικό πρόσωπο αναφοράς μέσα στην οικογένεια.
Η “σωστή” επιλογή, όμως, δεν είναι πάντα εφικτή και από εκεί ξεκινά συχνά μια προβληματική σχέση…
Τι κάνουμε, λοιπόν, όταν ο νονός εξαφανίζεται;
Οι νονοί μπορεί να εξαφανίζονται είτε επειδή δημιουργήθηκε κάποια παρεξήγηση μεταξύ αυτών και των γονιών είτε επειδή δεν πήρε αρκετά σοβαρά τον ρόλο του. Το μικρό παιδί, πάντως, το οποίο συχνά δεν γνωρίζει λεπτομέρειες, δεν μπορεί να γνωρίζει τι έφταιξε (ή αν και το ίδιο έφταιξε κάπου) και εκλαμβάνει την απουσία του νονού ως αδιαφορία. Τι οφείλουμε να κάνουμε εμείς, ως γονείς, σε αυτή την περίπτωση;
Η ψυχολόγος κ. Ηλιάννα Πεσσάρη συμβουλεύει καταρχάς “να μην δοκιμάσουμε να αντικαταστήσουμε τον νονό, ονομάζοντας νονό κάποιον άλλον. Μπορούμε να εξηγήσουμε στο παιδί ότι δεν φταίει το ίδιο για την απομάκρυνση του νονού, ότι οι άνθρωποι κάποιες φορές έχουν διαφορές αρκετά μεγάλες που εμποδίζουν την σχέση, χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να κατηγορήσουμε τον νονό!
Με αυτό τον τρόπο επιτρέπουμε στο παιδί να έχει σχέση με την πραγματικότητα, να πενθήσει, να θυμώσει, να νιώσει ότι χρειάζεται να νιώσει πάνω σε αυτήν την κατάσταση και να συνεχίσει τη ζωή δίνοντας χώρο ίσως σε κάποια νέα σχέση να δημιουργηθεί.
Στο περιβάλλον των γονιών, σχεδόν πάντα υπάρχουν φίλοι, πρόθυμοι να έχουν μία σχέση με το παιδί σαν αυτή νονού-παιδιού.”
Αυτό επί της ουσίας δεν σημαίνει να αναζητήσουμε ένα νέο άτομο στο περιβάλλον στο οποίο θα δώσουμε τον τίτλο “νονός” και θα περιμένουμε να φέρνει δώρα στο παιδί μας, αλλά να επιτρέψουμε στο παιδί μας να “καλύψει” το συναισθηματικό κενό της απώλειας του ανθρώπου που θα έπαιζε τον ξεχωριστό αυτό ρόλο στη ζωή του, επιλέγοντας ως πνευματικό οδηγό κάποιο άλλο άτομο του περιβάλλοντός του. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, το παιδί μας να αποκτήσει νέο νονό. Χρειάζεται να ξέρει, ότι υπάρχουν γύρω του άνθρωποι που το αγαπούν και που είναι άξιοι να λειτουργήσουν ως θετικά πρότυπα στη ζωή του.
Πηγή: infokids.gr