Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου 2024
ΕλλάδαΔúσκολες ώρες για την Κατερίνα Παπουτσάκη: «Πονοúσα συνέχεια. Δεν μποροúσα να αναπνεúσω,...

Δúσκολες ώρες για την Κατερίνα Παπουτσάκη: «Πονοúσα συνέχεια. Δεν μποροúσα να αναπνεúσω, να κοιμnθώ»

Μία εξομολόγηση από καρδιάς κάνει σε συνέντευξή της η Κατερίνα Παπουτσάκη, αναφερόμενη στις δύσκολες στιγμές που πέρασε στο παρελθόν με την υπερπροβολή στα social media.

Η όμορφη ηθοποιός η οποία πλέον δείχνει να είναι κατασταλαγμένη στα ”θέλω” της αλλά και τα όσα θέλει να πετύχει στο μέλλον, μιλάει για τις σκοτεινές περιόδους που πέρασε μετά τη δημοφιλία που απέκτησε…

Έχεις κοπιάσει για την επιτυχία που απολαμβάνεις σήμερα;

Δεν είχα ποτέ την ανάγκη να πετύχω. Το λέω πολύ τίμια αυτό. Δεν είχα ποτέ το άγχος να κάνω καριέρα ή κάποια ακραία φιλοδοξία. Ποτέ δε συμμετείχα σε παρέες που μπορούσαν να με βοηθήσουν. Αντιδραστικά έλεγα ότι θα είμαι μόνο με τους φίλους μου. Δεν ήθελα να κάνω πράγματα για να κερδίσω κάτι. Αλλά πάντοτε ήμουν και πάρα πολύ τυχερή. Ερχόντουσαν όμορφα πράγματα χωρίς να προσπαθήσω ιδιαίτερα και διάλεγα.

Σου έχει αφήσει τραύματα η αναγνωρισιμότητά σου και ο τρόπος που τα media ασχολούνταν μαζί σου στο παρελθόν;

Τα media σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με τα media πριν μερικά χρόνια. Ακόμα και στο διαζύγιό μου δεν είχαν ανθρωποφαγική διάθεση απέναντί μου. Είναι ευτυχώς άλλος κόσμος πλέον. Η έντονη αναγνωρισιμότητα όμως ίσως να ενίσχυσε την ενοχικότητά μου. Όταν ήμουν πιο μικρή ήθελα να είμαι αρεστή, να είμαι το καλό παιδί, να μ’ αγαπάνε, να μη σπάσω αυγά. Οπότε αυτό που συνέβη στη δική μου προσωπικότητα με την υπερπροβολή, ήταν τραυματικό.

Με κυνηγούσαν για να μάθουν ποιος θα είναι ο άντρας μου που δείχνει και τον συντηρητισμό της κοινωνίας. Αν ήμουν άντρας δεν θα υπήρχε τέτοιο πρόβλημα. Με κυνηγούσαν γιατί επέλεξα να κάνω έναν ρόλο που κάποιοι πίστευαν ότι ήταν ασέβεια και ιεροσυλία, οπότε έπρεπε να τιμωρηθώ γι’ αυτό. Επίσης φοβερά τραυματικό. Δε νομίζω ότι 100% ξεπεράστηκε όλο αυτό που έζησα, αλλά με τον χρόνο το διαχειρίστηκα. Έπαθα σοβαρά ψυχοσωματικά. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ τότε. Δεν μπορούσα να ζήσω, να υπάρξω. Πονούσα συνέχεια. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω, να κοιμηθώ, να πάω στη δουλειά μου, να κάνω τίποτα. Κρύφτηκα σε ένα καβούκι για χρόνια.

Πηγή: DownTown

Τα πιο σημαντικά