Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος μιλώντας πριν λίγο καιρό στη Δανάη Μπάρκα με αφορμή τη θεατρική παράσταση “Μισάνθρωπος”, αποκάλυψε πως ποτέ δε φανταζόταν ότι θα κατάφερνε όλα αυτά που έχει καταφέρει σήμερα.
«Ξεκινάω πάντα με ένα όνειρο. Δεν έχω καμία αγωνία από την αρχή ότι κάτι μπορεί να γίνει επιτυχία. Ξεκινάω με το ανάποδο, “πάμε για το χειρότερο”
«Νιώθω υπέροχα για τον «Μισάνθρωπο», γιατί ήταν ένα στοίχημα το οποίο ήρθε από το υπερπέραν. Ο ρόλος που υποδύομαι είναι αφόρητα ειλικρινής και δε βάζει νερό στο κρασί του», είπε.
«Ο Μολιέρος ήθελε να σατιρίσει τους ανθρώπους εκείνης της εποχής που ζούνε σ’ έναν ψεύτικο κόσμο και αυτό είναι τόσο γνώριμο σ’ εμάς με τα social media. Όλοι είμαστε ευτυχισμένοι στα social media, έχουμε αγωνία για τα likes και τους followers».
«Ίσως έγινα ηθοποιός γιατί…»
Όπως δήλωσε ο ηθοποιός στο «Πάμε Δανάη», δεν είναι ευτυχισμένος όταν τον αποδέχονται οι άλλοι, αλλά όταν τους κάνει να μη στενοχωριούνται.
«Είχα πολύ λιγότερα όνειρα όταν ξεκίνησα αυτή τη δουλειά για να μη σου πω ότι είμαι τρισευτυχισμένος ακόμα και τώρα να σταματούσα τη δουλειά. Ποτέ δεν είχα όνειρο να συνεργαστώ με όλους αυτούς που έχω συνεργαστεί, Ποτέ δεν είχα όνειρο να παίξω στην Επίδαυρο. Ποτέ δεν είχα όνειρο να φτάσω σε σημείο να παίρνω τέτοια αγάπη από τον κόσμο και είμαι πολύ χαρούμενος. Τα όνειρα που έχω είναι μόνο να είναι καλά οι άνθρωποί μου και να είμαστε ευτυχισμένοι» είπε ο ηθοποιός χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του.
«Ίσως έγινα ηθοποιός γιατί δεν μου άρεσε να βλέπω στεναχωρημένα πρόσωπα και ήθελα να κάνω τους ανθρώπους να γελάνε. Ίσως στο σχολείο να ήθελα να είμαι το επίκεντρο, αλλά είχα και μία ντροπαλοσύνη που με κράταγε σε μία ισορροπία. Όταν μπήκα στη δουλειά άρχισα να ζητάω να είμαι το επίκεντρο μέσα από αυτό που κάνω πάνω στη σκηνή», είπε.
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος αποκάλυψε πως θα ήθελε να είναι τόσο ειλικρινής όσο και ο ρόλος του.
«Σ’ αυτή την κοινωνία που ζούμε δε μπορώ να μη βάλω νερό στο κρασί μου, όχι γιατί θέλω να επιβιώσω, αλλά γιατί θέλω να έχω την ησυχία μου. Ειδικά όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο, αν πεις το παραμικρό παραπάνω, παντού θα βλέπεις τίτλους που δεν είναι σημαντικοί. Έχω περάσει όλα τα περίεργα στάδια του να φοβάμαι που με αναγνωρίζουν. Τώρα τα χαίρομαι», είπε.
Ο φόβος του μικροφώνου
Εκείνο που τη δίνει χαρά είναι όταν έρχονται οι θεατές να τον χαιρετήσουν, ενώ εκείνο που δεν αντέχει είναι η αγένεια του κόσμου.
«Έχω ξεπεράσει τον φόβο του μικροφώνου, γιατί ξέρω σε ποιες ερωτήσεις δεν θα απαντήσω. Δεν φταίνε τα παιδιά που ρωτάνε. Πολλές φορές στεναχωριέμαι γιατί πρέπει να κάνουν κάποιες ερωτήσεις που δεν είναι της στιγμής. Όταν περνάς τη χαρά της πρεμιέρας και σε
ρωτάνε κάτι εντελώς άσχετο, λες “παιδιά, καλύτερα να μη σας απαντήσω σ’ αυτό”».
«Με τον Πίτερ Στάιν ένιωσα ξανά μαθητής»
Επιστρέφοντας στον «Μισάνθρωπο» του Μολιέρου ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος ανέφερε ότι ξεκίνησε με ένα όνειρο, χωρίς να έχει την αγωνία να γίνει επιτυχία.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο τηλεφώνημα που έλαβε από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά και την πρόταση για να συνεργαστούν.
«Ο καλλιτεχνικός διευθυντής μου λέει “μπορεί να έρθουμε σε επαφή με τον Πέτερ Στάιν. έχει κάνει στο Παρίσι τον “Μισάνθρωπο”. Όταν μου είπαν να κάνουμε τον “Μισάνθρωπο” έπαθα ένα σοκ για τους δικούς μου λόγους και λέω “είμαι μέσα”».
«Φυσικά και αφιερώνω αυτή την παράσταση που αγαπώ πάρα πολύ. Είχα πολύ λιγότερα όνειρα όταν ξεκινούσα αυτή τη δουλειά. Θα ήμουν τρισευτυχισμένος αν σταματούσα και τώρα αυτή τη δουλεία. Ποτέ δεν είχα όνειρο να συνεργαστώ μ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους, να βρεθώ στην Επίδαυρο, να παίρνω τόση αγάπη απ’ τον κόσμο. Έχω όνειρο μόνο να είναι καλά οι άνθρωποι μου και να είμαστε ευτυχισμένοι».
Όπως είπε ο ηθοποιός, με τον Πίτερ Στάιν ένιωσε ξανά μαθητής και ήθελε να είναι καλός στα… μαθήματά του, ενώ αποκάλυψε πως τους «μισάνθρωπους» που έχει συναντήσει στη ζωή του τους αντιμετωπίζει μόνο με χιούμορ.
«Με τη σύζυγό μου δε γυρίσαμε ποτέ πίσω να μετρήσουμε τα χρόνια που είμαστε μαζί»
Τέλος, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος αναφέρθηκε στη σχέση του με τη σύζυγό του, Λίνα, και το δέσιμο που έχουν.
«Μετά από τόσα χρονιά με τη Λίνα έχουμε μία πολύ ωραία σχέση. Το σημαντικότερο είναι πως με τη Λίνα δε γυρίσαμε ποτέ πίσω να μετρήσουμε τα χρόνια που είμαστε μαζί. Γελάμε πολύ, υπάρχει ένα δέσιμο που δεν καταλαβαίνεις πως συμβαίνει», είπε.