Μια εφ’ όλης συνέντευξη στο TheTOC έδωσε ο Χάρης Δούκας, που σε ένα μήνα περίπου θα αναλάβει τον Δήμο της Αθήνας, όπου μίλησε στον Δημήτρη Τάκη για τα θέλω του, τις αγάπες του, το χαρακτήρα του, την ματιά με την οποία βλέπει τα πράγματα και τον κόσμο.
Είπες ότι έχεις ευαισθησίες και τις μοιράζεσαι και φαντάζομαι τις μοιράζεσαι με τη σύντροφό σου.
Κατά κύριο λόγο και με τους φίλους μου.
Σε βοήθησε στον προεκλογικό αγώνα σε στήριξε;
Mε στήριξε πάρα πολύ. Νομίζω δεν γίνεται και αλλιώς. Το καταλαβαίνεις κι εσύ γιατί είναι μια ιστορία που ξυπνάς το πρωί και είσαι σε μια τρέλα, άρα ο άλλος αν δεν το αντιλαμβάνεται και δε σε στηρίζει, είναι πρόβλημα.
Βεβαίως τη ζήτησα και μου είπε από την αρχή ναι, σε αντίθεση με άλλους από το περιβάλλον μου που μου έλεγαν “όχι” με τη λογική ότι θα είναι μια χαμένη ιστορία. Ήθελαν να με προφυλάξουν.
Πίστευε η σύντροφός σου ότι θα κερδίσεις όταν σου είπε ναι, προχώρα;
Δεν την έχω ρωτήσει από τότε αν πίστευα όταν μου είπε το ναι, πάντως εγώ ήθελα να κατέβω, οπότε μου έκανε το ναι και το αγόρασα, αλλά είχε πολύ άγχος. Την έβλεπα τις τελευταίες μέρες, άρα το πίστευε και είχε άγχος γιατί αλλιώς θα ήταν πιο χαλαρή και το πάλεψε πολύ οφείλω να πω, άρα το πίστευε.
Ότι κάνουμε καλή παρέα;
Δηλαδή υπάρχει κοινή αντίληψη σε πράγματα;
Μπορούμε να κάνουμε πράγματα όπως αυτό με τη διαδικασία των εκλογών που ήταν μια τρέλα και με στήριξε, άρα μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί. Είμαστε, ας το πούμε και πολύ καλοί φίλοι μεταξύ μας.
Έχετε κάποιο κοινό χόμπι;
Ναι, για παράδειγμα το μπάνιο. Πολλές φορές πηγαίναμε μαζί για μπάνιο, μέχρι μια περίοδο έκανε και εκείνη, μετά έμενε έξω, αλλά κάναμε μετά βόλτες και περπάτημα. Γενικά νομίζω ότι στα περισσότερα πράγματα που μου αρέσουν εμένα, της αρέσουν και εκείνης και με ακολουθεί, τα περισσότερα τα κάνουμε μαζί. Υπάρχει μια καλή χημεία.
Θα την συμβουλεύεσαι ως δήμαρχος. Έχει αυτό που λέμε το γυναικείο αισθητήριο για κάποια πράγματα;
Τον δικό σου άνθρωπο τον συμβουλεύεσαι, γιατί ξέρεις ότι θα σου πει κάτι που είναι για το καλό σου. Μπορεί να γίνει και δυσάρεστος όταν πρέπει. Εμένα μου αρέσει ο άλλος να γίνεται δυσάρεστος, να μου λέει δηλαδή κάτι άσχημο. Δεν μου αρέσει ο άνθρωπος, ο οποίος μου λέει συνέχεια “πολύ ωραίο αυτό”.
Δε μου αρέσουν καθόλου αυτοί οι άνθρωποι. Και με κουράζουν κιόλας. Δηλαδή αν είμαι σε μια συνάντηση και δεν λέμε τίποτα, λέω “γιατί την κάναμε τη συνάντηση;”. Οπότε θέλω να ακούω και τα αρνητικά. Όποτε θέλω να με συμβουλεύει και να τη συμβουλεύομαι για να μπορώ να πατάω καλύτερα.