Γεια σας και από μένα. Είμαι η Κατερίνα, 45 χρονών, χωρισμένη με ένα γιο 14 χρονών. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου και πιστεύω ότι οι περισσότεροι θα συμφωνήσετε ότι έχω δίκιο για κάτι που κάνω και για τον τρόπο που σκέφτομαι.
Είμαι χωρισμένη εδώ και πολλά και έχω μεγαλώσει το παιδί μου εντελώς μόνη μου. Ο πρώην άντρας μου, επέλεξε άλλο δρόμο, αυτόν της καλοπέρασης, των ταξιδιών, των λιγότερων ευθυνών, της διασκέδασης με άλλες γυναίκες και ενός νέου γάμου και δύο ακόμα παιδιών ξεχνώντας την ύπαρξη τη δική μου και πιο πολύ του παιδιού του. Ευτυχώς σαν χαρακτήρας είμαι πολύ δυνατή και επίμονη και δεν το βάζω κάτω ό, τι και να γίνει. Θα είμαι εγώ και μητέρα και πατέρας για το παιδί μου. Δεν τον έχουμε ανάγκη.
Από την αρχή είχα το γιο μου από πολύ κοντά. Πάντα φοβόμουν μήπως του συμβεί κάτι κακό, γι’ αυτό και τα πρώτα χρόνια που πήγαινε σχολείο πήγαινα σε κάθε διάλειμμα για να βεβαιωθώ ότι έφαγε, ότι ήπιε νερό, ότι δεν έπεσε και χτύπησε ή ότι δεν τσακώθηκε με κάποιο παιδί. Επίσης φοβόμουν πολύ και το bullying γι’ αυτό και ήθελα να είμαι κοντά τον πρώτο καιρό τουλάχιστον για να ελέγχω την κατάσταση.
Από μικρό επίσης τον κάνω μπάνιο εγώ κάτι που δεν έχει σταματήσει ακόμα και σήμερα που είναι 14 χρονών. Ξέρω ότι όπως τον κάνει μπάνιο η μαμά δεν θα κάνει μόνος του αλλά φοβάμαι να τον αφήσω μόνο του στη μπανιέρα για πολλούς λόγους: Ο βασικότερος είναι μη μου γλιστρήσει και πέσει. Δεν λέω ότι το παιδί μου έχει κάποιο πρόβλημα και δεν μπορεί να πλυθεί μόνο του.
Μία χαρά παιδί είναι αλλά εγώ σαν μάνα που το έχω μεγαλώσει μόνη μου και μόνο αυτό έχω στον κόσμο δεν παύω να φοβάμαι μη γίνει κανένα κακό και δεν είμαι εκεί να το προλάβω. Ένας άλλος μεγάλος μου φόβος είναι τώρα που είναι και στην εφηβεία, μήπως αρχίσει και αυνανίζεται. Δεν θέλω για το παιδί μου κάτι τέτοιο.
Θέλω να γίνουν όλα φυσιολογικά όταν έρθει η ώρα τους, εννοώ να μεγαλώσει, να γνωριστεί με κάποιο κορίτσι, να ερωτευτούν, να παντρευτούν, να κάνουν σεξ σαν κανονικό και φυσιολογικό ζευγάρι και να μου χαρίσουν εγγονάκια. Αυτή είναι η σωστή ροή των πραγμάτων όχι τώρα που μπαίνουν στα πορνοσάιτ ή αγοράζουν πορνοπεριοδικά και δωσ’ του η ανωμαλία πάει σύννεφο.
Δεν θέλω το παιδί μου να το αρχίσει γιατί ξέρω πως αν το κάνει μία φορά και του αρέσει μετά δεν θα σταματάει και θα θέλει όπου βρεθεί και όπου σταθεί.
Αυτά που βλέπω και κάνουν άλλα παιδιά κλεισμένα στα δωμάτιά τους ή ακόμα και στο σχολείο δεν θέλω να τα κάνει το δικό μου το παιδί. Είμαι κάθετα αρνητική σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο γι’ αυτό και θα συνεχίσω να τον κάνω μπάνιο εγώ και να μπαίνω συνέχεια στο δωμάτιο του να τον ελέγχω μη με βρει κανένα κακό.
Δεν πιστεύω ότι κάνω λάθος ίσα-ίσα που αυτό πρέπει να κάνει κάθε γονιός που τον ενδιαφέρει η ευημερία του παιδιού του. Πιστεύω ότι είναι αρκετά λογικό αυτό που λέω αλλά σε φίλες που το έχω πει με βγάζουν τρελλή, κάποιες έχουν σταματήσει να μου μιλάνε.
Είναι παράλογο μια μάνα να αγαπάει το παιδί της;