Η δημοσιογράφος Αργυρώ Μουστάκα Βρεττού, ο σύζυγός της Κώστας και τα παιδιά τους είναι από τους τυχερούς. Σώθηκαν από τη λαίλαπα των 120 χλμ/ώρα που κατέκαψε το Μάτι και βύθισε σε εθνικό πένθος τη χώρα και τον απανταχού Ελληνισμό.
Με ανάρτησή της στο Facebook η Αργυρώ Μουστάκα Βρεττού έγραψε για το Μάτι, όπου έμενε μόνιμα, για το σπίτι και τα υπάρχοντά της που έγιναν στάχτη και με παρρησία έθεσε τα ερωτήματα για τα αίτια της πύρινης κόλασης που πήρε τόσες αθώες ζωές:
«Λαμβάνω χιλιάδες μηνύματα στήριξης και αλληλεγγύης και σας ευχαριστώ. Είμαστε τυχεροί, ζούμε!
»Χαμογελάμε για τα παιδιά μας, χαμογελάμε για τη ζωή που χαρίστηκε.
»Δεν έχουμε σπίτι, υπάρχοντα, ρούχα, αλλά έχουμε ελπίδα.
»Θέλω τη συμβουλή και τη βοήθειά σας.
»Αλλά πρώτα από όλα να σας πω ότι η λέξη ευχαριστώ είναι πολύ μικρή και λίγη για να εκφράσει στον καθένα από εσάς ξεχωριστά το πόση ευγνωμοσύνη νιώθω για την ΑΝΘΡΩΠΙΑ σας και τη μεγαλοψυχία σας.
»Σας θυμίζω ότι είμαστε από τους τυχερούς! Γιατί ακόμα κι αν δεν έχεις ούτε πενήντα ευρώ στην άκρη, ναι είμαστε από αυτούς παιδιά, ο μισθός πήγαινε νοίκι σούπερ μάρκετ λογαριασμούς και βενζίνη, ακόμα κι αν δεν έχεις δεύτερο ρούχο να φορέσεις (ευτυχώς χωράω και στα ανδρικά εγώ θα βολευτώ), αν στέκεσαι στα πόδια σου και τα παιδιά σου ζούνε και χαμογελάνε, ΕΊΣΑΙ ΚΑΛΑ.
»Είμαι με ένα κινητό που χαροπαλεύει και δε μπορώ να ανταποκριθώ αλλά μόλις μαζέψουμε τα κομμάτια μας, θα επανέλθω και θα προσπαθήσω να βοηθήσω κι εγώ όπως μπορώ με την οικογένειά μου.
»Η σκέψη μας να είναι με ανθρώπους που θρηνούν σήμερα αγαπημένους τους, τόσο άδικα.
»Παιδιά που δεν πρόλαβαν να ζήσουν. Ηλικιωμένοι που πέθαναν ανήμποροι.
»Μανάδες που δεν μπόρεσαν να σώσουν τα παιδιά τους.
»Σκεφτείτε λίγο, μέσα στην πολυάσχολη ζωή σας, αυτούς τους ανθρώπους που πέθαναν αγκαλιασμένοι.
»Που κάηκαν ζωντανοί περικυκλωμένοι από την πύρινη κόλαση.
»Τη μάνα που βρέθηκε με το μωρό της σφιχτά αγκαλιασμένο, στάχτη.
»Όλα αυτά τα σκυλιά που τρέχανε να γλιτώσουν ενώ καιγόντουσαν ζωντανά. Ε
»κείνη την τεράστια φωτιά να γλείφει τον ουρανό και να καταπίνει σπίτια, κήπους, μικρά δάση, αυτοκίνητα, περιουσίες.
»Το Μάτι ήταν ένας εκπληκτικός τόπος. Με πεύκα. Με πουλιά. Με χελώνες. Με χαρούμενα παιδιά.
»Με οικογένειες που εδώ δε ζούσαν απλά φτιάχνανε αναμνήσεις.
»Μέναμε εδώ. Δεν ήταν το εξοχικό μας. Εδώ ήταν το σπίτι μας. Το σπίτι μας.
»Με τα χαζά πολύχρωμα ΙΚΕΑ μας. Με τις πολύχρωμες κορνίζες με εμάς να κάνουμε γκριμάτσες.
»Κι εκείνο το art wall που είχα ξεσηκώσει από το pinterest με μαεστρία. Με τα παιχνίδια των μωρών. Ω ένας ολόκληρος κόσμος το δωμάτιο εκείνο. Χάθηκαν όλα.
»Αν είχε γίνει νύχτα, θα είχαμε καεί όλοι.
»Καταλήγω με τα εξής ερωτήματα:
»1. Πώς ξεκίνησε η πυρκαγιά;
»2. Γιατί δεν παίρνει κανείς την ευθύνη για τη ρυμοτομία στον οικισμό και σε ολόκληρη τη Νέα Μάκρη; Πρόσβαση στη θάλασσα δεν υπάρχει παρά από ένα δρομάκι. Είναι χτισμένα ΟΛΑ.
»3. Πού είναι ο Ψινάκης; Μύκονο;
Ένα μεγάλο μπράβο στους διασώστες και σε όλους τους εθελοντές και πάλι να σας πω ευχαριστώ ευχαριστώ κυρία Μαργαρίτα, ευχαριστώ Χρήστο που άφησες το σπίτι σου στον Μαραθώνα να έρθεις να γλιτώσεις τη μαμά και τη θεία μου, ευχαριστώ κυρία Μαργαρίτα που μας άνοιξες το σπίτι σου, ευχαριστώ Ανδρέα, Δημήτρη, Ηλία κι όλους σας για όλο αυτό που ξεκινάτε, ευχαριστώ Ρένα, που με πήρες να με ρωτήσεις τι χρειάζομαι, ευχαριστώ Ουρανία, για το ότι με έκανες να γελάσω την πιο δύσκολη ώρα, ευχαριστώ Ανθή για τα ρούχα, ευχαριστώ Άγγελε, Θανάση, Βαγγέλη, Νικολέττα, Άννα ευχαριστώ, ευχαριστώ τους φίλους μου για τα τηλεφωνήματά τους και τη στήριξη, ευχαριστώ τον καθένα από εσάς, που επαναλαμβάνω με την πρώτη ευκαιρία θα ευχαριστήσω ξεχωριστά και δεόντως και ελπίζω να καταφέρω με κάποιον τρόπο να ανταποδώσω όπως μπορώ, με κάθε τρόπο το πόσο μα πόσο μα πόσο ευγνώμων νιώθω.
»Υ.Γ εσείς πόσο χρόνο χάσατε σήμερα να ασχολείστε με μικροπράγματα, ενώ στο τέλος της μέρας τίποτα από αυτά δεν μετράει, πάρα το ότι είστε υγιείς και ζείτε;».