Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος μιλάει για τον ρόλο που τον σημάδεψε στο θέατρο, αλλά και για τους άλλους ρόλους… στην πραγματική ζωή, με συνέντευξη που δίνει στο People και τον Γιώργο Πράτανο.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που σου έχει γίνει εμμονή;
Ένας ρόλος που πάντοτε είχα στο μυαλό μου, χωρίς να είναι και στόχος ζωής αλλά αγαπούσα αληθινά, ήταν ο Cyrano de Bergerac. Δεν γνώριζα, όμως, αν άξιζα να τον υποδυθώ. Ήταν ο ρόλος- τεστ που θα με έκανε να καταλάβω αν μπορώ και αντέχω να είμαι σε ένα τέτοιο επίπεδο. Νομίζω πως πήγε καλά!
Πάμε και στο ρόλο του συζύγου… Είναι τόσο δύσκολος όσο φαντάζει σε έναν εργένη;
Όχι… Ακούγεται βαρύγδουπο το «σύζυγος». Βασικό συστατικό του καλού γάμου είναι η προϋπηρεσία συμβίωσης. Γιατί το μόνο που αλλάζει μετά το γάμο είναι πως πλέον έχεις υπογράψει κι ένα χαρτί. Αν γίνει το μυστήριο με όμορφο τρόπο, το ζήσεις χωρίς να αγχωθείς, νιώθεις πως έχει γίνει μια ιερή ένωση.
(γέλια) Ναι! Και μάλιστα χωρίς να έχω προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο. Έτσι δένεσαι, είναι ευλογία το «από το δύο είστε ένας».
Και ο ρόλος του πατέρα;
Δεν ξέρω, μακάρι να έρθει. Δεν το κυνηγάω κιόλας. Όπως δεν κυνήγησα τίποτε μέχρι τώρα, ούτε και το γάμο. Αν το θέλει ο Θεός και η μοίρα… Δεν είναι ακριβώς απόφαση αλλά απαιτεί πολλή ευθύνη. Βλέπουμε, όμως, πως όποιος μπαίνει στο χορό χορεύει. Οπότε, αν μου συμβεί, ελπίζω να χορέψω όμορφα.
Σου έχει συμβεί κάτι στην προσωπική σου ζωή που να σε παραπέμπει σε κάποιο έργο που έχεις παίξει;
Μου έχει συμβεί να πω κάτι και ξαφνικά να θυμηθώ πως αυτό είναι ατάκα έργου που έχω παίξει. Τότε λες ένα «οχ, τι έγινε εδώ; Το χρησιμοποίησα ή μου βγήκε αυθόρμητα;». Συμβαίνουν τέτοια, παθαίνεις περίεργες διαλείψεις, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι «είμαι ένας ψεύτικος άνθρωπος επειδή λέω λόγια ενός χαρακτήρα που υποδύθηκα στο παρελθόν;». (γέλια)
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί μαζί με το Έθνος της Κυριακής.