Η ιστορία των Ελλήνων της Πόλης είναι πλούσια, κάποιες φορές ευχάριστη και κάποιες φορές δυσάρεστη. Έλληνες και Τούρκοι έγραφαν καθημερινά την δική τους ιστορία, ζώντας δίπλα – δίπλα στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης. Ένας Έλληνας που γεννήθηκε στην Πρίγκηπο από Έλληνες γονείς και μεγάλωσε με τα 10 αδέρφια του, έμελλε να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που έχουν περάσει ποτέ από την Τουρκία.
Πήρε την τουρκική υπηκοότητα, αλλά παρέμεινε Χριστιανός Ορθόδοξος. Ο Λευτέρης Αντωνιάδης ήταν μικρόσωμος και του κόλλησαν το παρατσούκλι «Κιουτσουκ» που σημαίνει μικρός. Οι Τούρκοι αργότερα θα τον φωνάζουν Λεφτέρ Κιουτσουκαντωνιάδη.
Η οικογένειά του χωρίστηκε, αλλά ο Λευτέρης έμεινε στην Πόλη. Έπαιξε ποδόσφαιρο στην Τακσίμ Σπορ, μια μικρή συνοικιακή ομάδα. Προκειμένου να πάρει μεταγραφή για την Φενερμπαχτσέ, υπηρέτησε 4 χρόνια στον τουρκικό στρατό. Το 1947 τελικά φόρεσε την κιτρινομπλε φανέλα και άρχισε να γράφει ιστορία. Μέχρι το 1951, είχε πετύχει 100 γκολ σε 135 εμφανίσεις και έτσι έγινε ο πρώτος Τούρκος ποδοσφαιριστής που πήρε μεταγραφή στο εξωτερικό και την Φιορεντίνα. Έμεινε στην Φλωρεντία για έναν χρόνο και άλλον έναν πέρασε στην Νίκαια της Γαλλίας. Μάλλον όμως δεν μπορούσε μακριά από την αγαπημένη του Κωνσταντινούπολη.
Επέστρεψε στην Φενερμπαχτσέ και τα επόμενα 11 χρόνια πέτυχε 323 γκολ σε 480 εμφανίσεις. Συνολικά με την αγαπημένη του ομάδα πέτυχε 506 γκολ σε 752 παιχνίδια! Είχε γίνει ήδη «θρύλος» για τους φιλάθλους της Φενερμπαχτσέ, που του είχαν κολλήσει το παρατσούκλι «Προφέσορας».
Αγωνίστηκε 46 φορές με την εθνική ομάδα της Τουρκίας της οποίας ήταν και αρχηγός. Μάλιστα σε έναν αγώνα απέναντι στην Ελλάδα το 1948 σκόραρε, με τους Έλληνες φιλάθλους να τον χαρακτηρίζουν «προδότη». Ωστόσο, η περίπτωσή του δεν ήταν απλή. Ο Αντωνιάδης τιμούσε τα ήθη και έθιμα της Ελλάδας και έμεινε πάντα χριστιανός. Όταν άκουγε τον εθνικό ύμνο της Τουρκίας, έβγαζε τον σταυρό που φορούσε στον λαιμό και τον κρατούσε σφιχτά. Κανείς δεν του είπε ποτέ τίποτα.
Η γυναίκα του, Σταυριανή Μπεκιάρη, ήταν επίσης Ελληνίδα. Το 1955, κατά την διάρκεια των «Σεπτεμβριανών», οι Τούρκοι έφτασαν έξω από το σπίτι του και εκτόξευαν απειλές εναντίον του. Σώθηκε μετά από παρέμβαση οπαδών της «Φενέρ», οι οποίοι υποστήριζαν την ομάδα επειδή εκεί έπαιζε ο Αντωνιάδης.
Οι περισσότεροι πίστεψαν πως θα φύγει για την Ελλάδα. Όμως αγαπούσε το σπίτι του και δεν ήθελε να το αφήσει. Στην Αθήνα ήρθε το 1964, σε ηλικία 39 ετών για να αγωνιστεί στην ΑΕΚ. Έπαιξε μόλις 5 παιχνίδια σκοράροντας δυο φορές. Ένας τραυματισμός τον έκανε να εγκαταλείψει την ενεργό δράση.
Έζησε στην αγαπημένη του Πόλη μέχρι τα 86. Πέθανε στις 13 Ιανουαρίου του 2012, με τους Τούρκους να συρρέουν στην κηδεία του, ενώ πολλοί από αυτούς άναψαν κι ένα κερί στην ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στην Πρίγκηπο. Στην κηδεία του ήταν παρών και ο Ρετζεπ Ταγιπ Ερντογάν. Ένας δρόμος στην Πρίγκηπο και άλλος ένας στην Κωνσταντινούπολη φέρουν το όνομα του ενώ η προτομή του «Λεφτέρ» βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το γήπεδο «Σουκρού Σαράτσογλου».
Η τουρκική ομοσπονδία ποδοσφαίρου ανακοίνωσε πως το πρωτάθλημα της σεζόν 2018/19 θα είναι αφιερωμένο σε αυτόν. Στον Λευτέρη Αντωνιάδη, στον Έλληνα «θρύλο» του τουρκικού ποδοσφαίρου.
