Ιδιοκτησία του Τζορτζ Σόρος είναι τα Σκόπια αποκάλυψε ο Έλληνας μεγιστάνας εφοπλιστής Γιάννης Λάτσης, γνωστός επίσης ως καπετάν Γιάννης (1910-2003), μιλώντας με την βυζαντινολόγο και ιστορικό Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, η οποία και κατέγραψε τον σχετικό διάλογο στο βιβλίο της «Μια ζωή χωρίς άλλοθι» (εκδόσεις Μεταίχμιο).
Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ: «Είναι καλύτερο να πεθαίνεις όρθιος παρά να ζεις γονατιστός».
Για την ακρίβεια, η κ. Αρβελέρ αναφέρει: «Είναι η εποχή του “Μακεδονικού”. Πάνω στην κουβέντα λέω γελώντας του Γιάννη: “Καπετάνιε, τι γίνεται μ’ αυτά τα Σκόπια; Δεν τα’ αγοράζεις, να ησυχάσουμε;”
Μου λέει: “Έτσι όπως τα ’χουν κάνει, δεν πωλούνται πια. Τα έχει αγοράσει άλλος”.
“Ποιος;” τον ρωτώ.
“Ο Σόρος τα έχει αγοράσει. Ειδάλλως θα τα είχα αγοράσει εγώ και θα ησυχάζαμε”».
Δεδομένων των πατριωτικών αισθημάτων που είχε επιδείξει ο Γιάννης Λάτσης, δεν πρέπει να αμφιβάλλουμε ότι αν μπορούσε θα είχε «αγοράσει» τα Σκόπια, προσθέτοντας το δικό του ειδικό επιχειρηματικό βάρος στην οικονομική διείσδυση της Ελλάδας στις νεοϊδρυόμενες πρώην γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες.
Φαίνεται όμως ότι ο Τζορτζ Σόρος είχε ειδικούς λόγους να θέλει να θέσει υπό τον έλεγχό του τα Σκόπια, απ’ όλα τα νέα κράτη και κρατίδια που προέκυψαν από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας (1991).
Ο Γιάννης Λάτσης (14 Σεπτεμβρίου 1910 – 17 Απριλίου 2003) ήταν Έλληνας μεγιστάνας εφοπλιστής, γνωστός για τη μεγάλη περιουσία του και ιδρυτής μιας τεράστιας οικονομικής αυτοκρατορίας. Image: Supplied
Τότε το “Μακεδονικό” ήταν το κυρίαρχο θέμα, με αποτέλεσμα να προκληθεί σχετικό λογοπαίγνιο από τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Το σχετικό διάλογο παραθέτει η κ. Αρβελέρ σε άλλο σημείο του βιβλίου της:
«Έρχεται ο Καραμανλής στο τηλέφωνο και μου λέει: “Ελένη, τι ήταν η Μακεδονία στο Βυζάντιο;” “Θέμα, κύριε πρόεδρε”… (θέμα = διοικητική περιφέρεια του βυζαντινού κράτους).
«Μη μου λες σαχλαμάρες, Ελένη, θέμα είναι τώρα”».
Η ίδια η κ. Αρβελέρ, πάντως, την εποχή εκείνη (1990-1993) είχε ταχθεί υπέρ του ονόματος “Νέα Μακεδονία”. Στο βιβλίο της παραθέτει σχετικό διάλογο με δημοσιογράφους:
«Αν πω κάτι θα είναι για τη Νέα Μακεδονία». Και για να στηρίξει τη θέση της πρόσθεσε: «Τι σχέση έχει η Νέα Ελβετία, στον Βύρωνα, με την Ελβετία; Κι έπειτα είναι μια λέξη, είναι Nova-Macedonia και αυτό θέλουν οι Σκοπιανοί. Τελείωσε. Νέα Μακεδονία. Αυτό πιστεύω».
Παρακάτω αποκαλύπτει ότι με το όνομα Νέα Μακεδονία συμφωνούσε και ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Το σχετικό απόσπασμα είναι χαρακτηριστικό:
«Στο διάλειμμα έρχεται ένας τεράστιος κύριος, με χτυπάει στον ώμο και μου λέει: “Μπράβο σας, κυρία Αρβελέρ”. Ήταν ο Μητσοτάκης, ο πρωθυπουργός. “Μπράβο σας γι’ αυτά που είπατε στην τηλεόραση για το Νέα Μακεδονία”. “Ακούστε, κύριε πρωθυπουργέ, εγώ δεν είμαι νονός της Ιστορίας. Εσείς είστε νονός γι’ αυτό να κάνετε ό,τι χρειάζεται”».
Αριστερά, γιουγκοσλαβικό γραμματόσημο του 1940 με τις διοικητικές περιφέρειες της Γιουγκοσλαβίας. Η επαρχία στο κάτω μέρος ονομάζεται Βαρντάρσκα – από τον Βαρδάρη, όπως αποκαλούν οι Σλάβοι τον Αξιό ποταμό. Δεξιά, αναμνηστικό γραμματόσημο του 1941 με την διοικητική περιφέρεια των Σκοπίων που επιγράφεται Βανάτο του Βαρδάρη (Bardarska Banobina = Βαρντάρσκα Μπανόβινα). Image: Supplied
Δυστυχώς πέρασαν είκοσι πέντε χρόνια και δεν έγινε τίποτε, με αποτέλεσμα οι ιστορικά ανίδεοι που μας κυβερνούν σήμερα να μιλούν για «έντιμο συμβιβασμό» – λες και χρωστάμε την ιστορία μας στους Σκοπιανούς. Και δεν μας εξηγούν, γιατί είναι έντιμη μια ονομασία του τύπου Άνω Μακεδονία ή Βόρεια Μακεδονία και δεν είναι έντιμη μια ονομασία χωρίς τον όρο Μακεδονία; Ή μήπως την εντιμότητα την καθορίζουν αποκλειστικά και μόνο οι επιθυμίες των Σκοπιανών; Το μόνο όνομα που δικαιούται να έχει ιστορικά το κρατίδιο των Σκοπίων είναι “Δημοκρατία του Βαρδάρη”.
Η παρωνυχίδα αυτή –γιατί περί παρωνυχίδας πρόκειται– εξακολουθεί και μας ταλαιπωρεί επειδή στη χώρα μας ουδέποτε χαράχτηκε κάποια εθνική πολιτική, δηλαδή μια πολιτική που να ευνοεί τη χώρα και τους πολίτες της. Αντίθετα, αυτό που κυριαρχεί όλα αυτά τα χρόνια είναι η μικροκομματική αφασία, με πολιτικούς ανίκανους να σκεφτούν το συμφέρον της χώρας, δειλούς και γι’ αυτό υποταγμένους στα ξένα κέντρα αποφάσεων, πολιτικούς που αντιμετωπίζουν το λαό ως εχθρό.
Και οι μεν δεξιοί μεταχειρίζονται πάντοτε τα εθνικά θέματα όπως οι πατριδοκάπηλοι, οι δε αριστεροί χάριν της διεθνιστικής ιδεολογίας τους δεν το ’χουν σε τίποτα, προκειμένου να μείνουν στην εξουσία, να παραδώσουν τμήματα της χώρας σε άλλους – την Ήπειρο στους Αλβανούς, τη Θεσσαλονίκη στους Σκοπιανούς, την Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου στους Τούρκους.
Η Ελλάδα δεν έχει να διαπραγματευτεί τίποτε και με κανέναν. Αυτή είναι η μόνη υπεύθυνη και σωτήρια στάση και πρέπει να ακολουθείται από όλους στα εθνικά ζητήματα. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.