Η Χριστίνα Παυλίδου υποδύεται τη μητέρα του Αγίου Παϊσίου, την Ευλογία, σε ένα μεταμορφωτικό ερμηνευτικό ταξίδι.
Εχοντας μάλιστα και η ίδια βαθιά πίστη, λέει για τον ρόλο της στη σειρά του MEGA: «Είναι μια γυναίκα-πρότυπο! Άνθρωπος της υπομονής και της προσευχής, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών της. Αυστηρή αλλά και μια τεράστια αγκαλιά, ταπεινή αλλά και αλύγιστη στις κακουχίες που αντιμετώπισε η οικογένεια της. Όπως ο ίδιος ο άγιος έλεγε, ήταν εκείνη που του δίδαξε τη “νοερά προσευχή”, το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησαν με”, εκείνη που τον έμαθε να κάνει το θέλημα Του από πολύ μικρός. Όπου διέκρινε σημεία εγωισμού στο παιδί της, το βοηθούσε να τα κατανοήσει, ώστε μετά να τα αποβάλει. Ήταν μια σπουδαία πνευματική οδηγός για όλη της την οικογένεια».
Τι σας ώθησε να πείτε «ναι» σε έναν τόσο ιδιαίτερο ρόλο;
«Είναι ρόλος-πρόκληση! Κάτι πολύ διαφορετικό από όσα έχω κάνει μέχρι τώρα. Το να υποδυθώ ένα υπαρκτό, πρόσωπο έκανε ακόμα πιο μεγάλο το στοίχημα, να καταφέρω έστω και στο ελάχιστο να μοιάσω όχι μόνο εξωτερικά, αλλά κυρίως εσωτερικά σε έναν άνθρωπο με τόσο πνευματικό βάθος».
Χρειάστηκε να μελετήσετε τη ζωή του αγίου ή γνωρίζατε ήδη γι’ αυτόν;
«Γνώριζα αρκετά από βιβλία που είχα διαβάσει παλιότερα. Εννοείται πως όταν κλήθηκα να ενσαρκώσω τη μητέρα του, έψαξα περισσότερα για την οικογένεια και τα παιδικά του χρόνια».
Η μητέρα αυτή μαθαίνει πως ο γιος της θα μονάσει… Κατά κάποιον τρόπο, τον «χάνει». Είναι αυτό νια μια μητέρα δύσκολο;
«Δεν είναι εύκολο να δεχτεί μια μάνα ότι δεν θα ξαναδεί το παιδί της. Στην περίπτωση της ήταν ακόμα πια δύσκολο, γιατί ο Αρσένιος, ενώ την αγαπούσε και ήταν δεμένος μαζί της, αποφάσισε να φύγει για το μοναστήρι χωρίς να την αποχαιρετήσει, γιατί δεν ήθελε να έχει στο μυαλό του αυτή την εικόνα του αποχωρισμού, να του τη φέρνει ο λογισμός και να τον βασανίζει. Σκληρή απόφαση και ακόμα πιο σκληρό να το αντέξει αυτή η μάνα. Ήταν κάτι που την πίκρανε. Επειδή όμως έβλεπε την κλίση του στα πνευματικά, στην απομόνωση, στην προσευχή, στην αυστηρή νηστεία, μέσα στην καρδιά της ήξερε ότι αυτός ήταν ο δρόμος που του προόριζε ο θεός και το αποδέχτηκε. Αυτή η σχέση τους αποτυπώνεται έντονα στη σειρά».
Θα μπορούσατε να αντέξετε κάτι τέτοιο ως μητέρα στην αληθινή ζωή;
«Ναι, θα το δεχόμουν, γιατί οι γονείς δεν πρέπει να μπαίνουμε εμπόδιο σε όποια απόφαση παίρνουν τα παιδιά για τη ζωή τους. Είναι νομίζω εγωιστικό. Δεν λέω ότι δεν είναι δύσκολο, ειδικά για τη μητέρα, αλλά πρέπει να κάνεις την καρδιά σου πέτρα και να δεχτείς ότι, από τη στιγμή που αυτός ο δρόμος κάνει το παιδί σου ευτυχισμένο, δεν έχεις παρά να το σεβαστείς και να του δώσεις την ευχή σου».
Η Ευλογία αναγκάζεται να αφήσει την πατρίδα της. Δυστυχώς έως και σήμερα βλέπουμε αμέτρητες γυναίκες να βασανίζονται από την προσφυγιά. Ως Κύπρια, πώς νιώθετε;
«Πραγματικά καθόμουν μέσα στον καταυλισμό κρατώντας το μωρό και σκεφτόμουν την πορεία αυτής της οικογένειας. Να φτάσουν περπατώντας από τα Φάρασα στη Μερσίνα να μπουν πρώτη φορά σε καράβι, να κάνουν όλο αυτό το ταξίδι μέχρι την Ελλάδα. Και μετά η περιπλάνηση τους μέχρι να βρουν μέρος για ένα καινούριο ξεκίνημα… Και έλεγα πόσο πανομοιότυπες σκηνές βλέπουμε σήμερα! Ο ξεριζωμός από το σπίτι σου, κάτι που ζήσαμε στην Κύπρο και το βιώσαμε πολύ έντονα, είναι ένας βαθύς και ατέλειωτος καημός».
Για να παίξτε τον ρόλο, κάνατε αλλαγές στην εμφάνισή σας. Ως πού θα φτάνατε αυτές τις αλλαγές για έναν ρολό;
«Όντως, για να ενσαρκώσω την Ευλογία, έπρεπε να ξεχάσω τη Χριστίνα που είχα συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια που παίζω σε σίριαλ στην Κύπρο, εμφανισιακά τουλάχιστον. Επίσης έπρεπε να παίξω έναν ρόλο που ξεκινά στα 38 και φτάνει μέχρι τα 72 χρόνια. Ηταν ένα στοίχημα για μένα. Νεότερη, ίσως φοβόμουν να τσαλακώσω την εικόνα μου, να κάνω κάτι «κόντρα σε αυτό που έχει συνηθίσει ο κόσμος. Μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας μάλλον, συνειδητοποιώ πόσο όμορφη και δελεαστική είναι αυτή η διαδικασία για τον ηθοποιό: να αλλάζει πρόσωπα, να γερνά, να τσαλακώνεται για έναν ρόλο. Άρα θα έκανα όποια αλλαγή χρειαζόταν, χωρίς αναστολές».
Υπήρξε κάποια δύσκολη και ιδιαίτερη στιγμή στη διάρκεια των γυρισμάτων;
«Ενώ έλειπα στην Ελλάδα, έχασα τη μητέρα μου έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο. Είχα πολύ στενή σχέση μαζί της, ήμασταν πολύ δεμένες. Πηγαινοερχόμουν ενδιάμεσα στα γυρίσματα για να τη βλέπω, αλλά την ώρα του αποχωρισμού ήμουν μακριά της. Ήταν πάρα πόλο δύσκολο για μένα».
Η προσωπική σας σχέση με τη θρησκεία;
«Είχαμε την ευλογία με τον Γιώργο, τον σύζυγό μου, να ζήσουμε δίπλα σε έναν χαρισματικό και φωτισμένο γέροντα, που υπήρξε για 20 και πλέον χρόνια πνευματικός μας. Πριν τον γνωρίσουμε ήμασταν μακριά από την Εκκλησία, ειδικά εγώ, που μεγάλωσα σε ένα σπίτι στο οποίο κάθε άλλο παρά θρήσκοι ήμασταν. Μας πήρε λοιπόν από το χέρι και με έναν συγκλονιστικό αλλά και λεπτό τρόπο μας γνώρισε την πνευματική ζωή. Για μένα η συνάντηση αυτή ήταν μεγάλο δώρο και τεράστια αλλαγή στη ζωή και στον τρόπο σκέψης μου. Κοντά του βιώσαμε μικρά αλλά και μεγάλα θαύματα, που δυνάμωσαν ακόμα περισσότερο την πίστη μας και μας στερέωσαν πνευματικά», είπε στο Τηλέραμα.
Πηγή: gossip-tv