Η Βάνα Μπάρμπα πριν: Καριέρα, έρωτες, άντρες, δόξα, λάμψη, χρήμα, sex symbol. Η Βάνα Μπάρμπα μετά: Μητέρα, προσφορά, τοπική αυτοδιοίκηση, πολιτική. Θέλει να αλλάξει. Μπορεί; Ποιος δεν την αφήνει και γιατί; Η ιστορία της….
«Είμαι παιδί της επαρχίας, της Ηπείρου, κόρη της Αφροδίτης και του κυρίου Μπάμπη. Το τσαγανό μου ήταν η αθωότητά μου, η ομορφιά μου, η ψυχή μου, όλα ακατέργαστα. Δεν ήξερα τη δυναμική μου. Άλλα συμφέροντα έπαιζαν το όνομά μου. Ημουν ένα κοριτσάκι, λίγο ανόητο, χωρίς γνώση. Ως τα τριάντα δεν ήξερα τι μου γινόταν. Συνείδηση απέκτησα μετά τα τριάντα πέντε. Οταν έγινα μητέρα, η γνώση ήταν πλήρης πια.
Ναι, θα άλλαζα επιλογές του παρελθόdντος, με το μυαλό και τη συνείδηση που έχω τώρα. Στερνή μου γνώση. Μου είχαν δοθεί ευκαιρίες μετά το Οσκαρ στο “Μediterraneo”. Είχα προτάσεις που τις φοβήθηκα. Ηξερα ότι ήμουν όμορφη. Μου είχε μπει και η ταμπέλα της ερωτικής γυναίκας. Φυσικά και την υπηρετούσα -έβγαλα χρήματα από αυτό. Δεν ήταν ερήμην μου. Ημουν όμως εγκλωβισμένη στο ότι μια ωραία γυναίκα είναι πάντα και κακή ηθοποιός. Δεν τόλμησα.
Να ντραπώ; Γιατί; Η Ζωή Λάσκαρη κι εγώ, νομίζω ότι ήμασταν από τις λίγες γυναίκες που μπορούσαμε να κάνουμε γυμνή φωτογράφιση
Τα καλλιστεία μου έδωσαν μια ευκαιρία. Τώρα θα έλεγα στα κορίτσια να σπουδάσουν. Μετά πήγα στη δραματική του Θεοδοσιάδη, αλλά δεν είχα χρήματα να συνεχίσω. Αρχισα τις βιντεοταινίες για να ζήσω. Το είχα σκάσει από την επαρχία. Με έπνιγε. Ημουν ανήσυχο πνεύμα, ατίθασο παιδί, με αξίες. Ποτέ δεν απαρνήθηκα φιλίες, σχέσεις. Ποτέ δεν πουλήθηκα για το χρήμα, παρ΄ ότι με ερωτεύθηκαν άνθρωποι με πολλά χρήματα. Ημουν αθώα κι ας με είπαν γυναίκα αράχνη που καταστρέφει τους άντρες. Εχω δει γυναίκες δημοσιογράφους, πραγματικά αράχνες, που έχουν φάει ανθρώπους, από επιλογή -αλλά αυτές δεν ήταν sex symbol».
«Εγώ ήμουν καταραμένη. Η ομορφιά σ΄αυτή τη χώρα, που γέννησε την ομορφιά, είναι κατάρα. Με στιγμάτισε, μου έκανε ζημιά, με αδίκησε. Δεν με δέχτηκε ποτέ κανείς σε καλή παράσταση. Εκρυβα την ομορφιά μου, έβαζα μαύρα, μπας και με δουν σαν ηθοποιό. Κι όταν είχα μία σοβαρή πρόταση από τον Μιχάλη Κακογιάννη για αρχαίο δράμα (να κάνω την Ελένη), φοβήθηκα πως θα μου ρίξουν ντομάτες. Μου το είχαν περάσει. “Ελα μωρέ την Μπάρμπα θα πάρουμε”. Οταν γεννηθείς άσχημη μπορείς να γίνεις πιο εύκολα αποδεκτή σαν καλή ηθοποιός.
Δεν έχω χρόνο για μένα. Η μητρότητα μου πήρε δεκάξι χρόνια
Εκανα πολλές φωτογραφίσεις, εξώφυλλα. Ημουν έναν προϊόν που αντιπροσώπευε τον ερωτισμό. Κάποιοι έβγαλαν λεφτά. Κι εγώ, όχι τόσα. Επαιξα αυτό το κομμάτι, είχα μια δοξασμένη ζωή. Ηταν όμορφο, δεν το μετανιώνω. Αλλά ήταν κι η εποχή πιο αθώα.
Να ντραπώ; Γιατί; Η Ζωή Λάσκαρη κι εγώ, νομίζω ότι ήμασταν από τις λίγες γυναίκες που μπορούσαμε να κάνουμε γυμνή φωτογράφιση. Αν δεν το κάναμε εμείς, ποιες θα το έκαναν; Δεν έχω να ντραπώ για κάτι που έκανα. Αλλοι το ήθελαν, αλλά δεν θα τους περάσει.
Εχω εξηγήσει στην κόρη μου ποια ήταν η ζωή μου. Με κρίνει. Οταν είσαι παιδί και βλέπεις τη μητέρα σου σε γυμνή φωτογράφιση, σε ενοχλεί. Φυσικά και μου το έχει πει. Της εξήγησα ότι είναι κομμάτι ενός σταρ σύστεμ, διεθνώς. Δεν θα το έκανα τώρα πια, γιατί δεν έχω την ομορφιά και γιατί έχω την κόρη μου. Αν της αρέσει αυτός ο χώρος θα της έλεγα να τον κρατήσει σαν χόμπι. Να βρει την ταυτότητά της. Να σπουδάσει, να μάθει γλώσσες, να αισθάνεται υπερήφανη ως Ελληνίδα».
«Ηθελε να κάνει μόντελινγκ. Την άφησα να το δει, να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Συμμετέχει σε επιδείξεις με συνομήλικες για φιλανθρωπικό σκοπό. Να κάνει γυμνή φωτογράφιση; Οχι, δεν υπάρχει περίπτωση. Σαν μητέρα δεν θα το δεχόμουν. Νομίζω ότι από μόνη της δεν θα το έκανε. Είναι ισορροπημένη, συγκροτημένη.
Εχουμε περάσει πολλά με τη Φαίδρα. Είμαστε οι δυο μας. Προχωράμε. Οταν υπάρχει αγάπη, όλα λύνονται. Είναι τραγικά δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί μόνη σου. Είμαι ουσιαστικά μονογονεϊκή οικογένεια. Τους εκτιμώ, αλλά από τη στιγμή που έγιναν κάποια περίεργα πράγματα, αποφασίσαμε να είμαστε έτσι. Κι είμαστε μια χαρά. Με τον πατέρα της μπορεί στο μέλλον να έχει άριστες σχέσεις.
Μου δόθηκε το χάρισμα να είμαι μια πολύ ερωτική γυναίκα. Πρέπει να το ξεπληρώσω
Δεν θα πρότεινα στα νέα κορίτσια να κάνουν μόνα τους ένα παιδί. Τα παιδιά χρειάζονται δύο γονείς. Εγώ δεν ξεκίνησα για να είμαι μόνη μου. Ημουν επιπόλαια. Πίστευα ότι μπορώ να τα καταφέρω. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που έχω μετανιώσει: Δεν θα ήθελα να ξαναμεγαλώσω μόνη μου ένα παιδί. Θα ήθελα να μοιράζομαι τις ευθύνες. Τσάκισα. Εγινα και το αρσενικό και το θηλυκό, έχασα την θηλυκή μου υπόσταση. Δεν έχω χρόνο για μένα. Η μητρότητα μου πήρε δεκάξι χρόνια.
Οι χορτάτες γυναίκες δεν μεγαλώνουν δύσκολα. Οταν έχεις ζήσεις απίστευτους έρωτες, δόξες, όταν έχεις θαυμαστεί, μπορείς να αντέξεις και να διαχειριστείς τις αλλαγές σου. Μπορείς να αντέξεις το βλέμμα του άλλου που λέει «πως ήταν και πως έγινε…». Αν δεν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου, δεν μπορείς. Φυσικά και δέχομαι τέτοια βλέμματα. Στα τριάντα περνούσα και έτρεμε η γη».
«Είμαι καλύτερα τώρα. Δέχομαι τις φθορές, τις αγαπώ, είμαι εγώ. Οι γυναίκες στην Ελλάδα, μετά τα πενήντα -πενήντα πέντε, είναι τραγικά ανέραστες και μόνες, τις θεωρούν ξοφλημένες, στα αζήτητα. Ο άντρας και στα 85 μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Τρομερός ρατσισμός.
Εγώ δεν αισθάνομαι μοναξιά. Είμαι μοναχικός άνθρωπος, αλλά είμαι γεμάτη….
Πάνω στη δόξα μου, στα 36 μου, τα παράτησα όλα για τη μητρότητα. Ημουν καλλονή
Ξέρω ότι μέχρι να φύγω από αυτή τη ζωή, οι άλλοι θα με αμφισβητούν.Δεν μπορείς να ξεπεράσεις την ταμπέλα που σου έχουν βάλει. Αλλαξα. Με παρακαλάνε τα θέατρα να κάνω περιοδείες -και θα έβγαζα πολλά λεφτά, αλλά δεν το κάνω, δεν γεμίζει την ψυχή μου. Αισθάνομαι ότι έχει κλείσει αυτή η πόρτα. Θέλω να κάνω άλλα, όπως μια συναυλία στο Καστελόριζο. Σήμερα οι πόρτες ανοίγουν ευκολότερα αλλά υπάρχει πάντα μια καχυποψία, ένα ερωτηματικό. Κουβαλάω και το παρελθόν μου. Αλλά επιμένω. Εχω κι ένα ταλέντο να ενώνω τους ανθρώπους.
Χρωστάω στη ζωή. Βίωσα υπέροχα πράγματα χάρη στην ομορφιά μου. Μου δόθηκε το χάρισμα να είμαι μια πολύ ερωτική γυναίκα. Πρέπει να το ξεπληρώσω. Είμαι με τις γυναίκες, θέλω να τις στηρίξω, να τις βγάλω από τη μοναξιά και την κατάθλιψη. Τις αγαπώ και τις πιστεύω.
Χρησιμοποίησα την ομορφιά μου ως μέσο βιοπορισμού. Με χρησιμοποίησαν και τους χρησιμοποίησα. Δεν ένοιωθα όμορφη, ένιωθα ότι αρέσω, ήμουν ανασφαλής. Δεν καβάλησα το καλάμι, το οφείλω στις καταβολές μου. Τώρα φοβάμαι τον εαυτό μου -αν με την εξουσία θα παραμείνω αγνή».
«Ολοι με ξέρουν με το μικρό μου όνομα, είμαι η Βάνα.
Στη ζωή μου πήρα δύο μεγάλα ρίσκα. Πάνω στη δόξα μου, στα 36 μου, τα παράτησα όλα για τη μητρότητα. Ημουν καλλονή. Και το δεύτερο, μέσα από τη μητρότητα δεν έγινα πάλι το sex symbol, αλλά παράτησα και τη δουλειά μου και μπήκα στην πολιτική.
Είμαι άνθρωπος του ρίσκου. Εμπαινα στα δημοτικά συμβούλια και όλοι λέγανε “η σέξυ”. Δεν μου δίνουν το δικαίωμα να αλλάξω. Γιατί πρέπει πάντα να απολογούμαι για αυτό που ήμουν; Δεν θα μου περάσουν ποτέ εμένα το κομμάτι των ενοχών. Ο,τι έκανα, τιμή μου και καμάρι μου. Δεν θα μου περάσει η ελληνική κοινωνία ενοχές, για να μπορέσω να γίνω αποδεκτή στην πολιτική. Σ΄όποιον αρέσω. Πρέπει να σπάνε οι ταμπέλες.
Αισθάνθηκα πολύ έντονα τη ζήλια των γυναικών, την πλήρωσα με το αίμα της ψυχής μου
Ηθελα πολύ να κάνω παιδί και είμαι πολύ τυχερή, πολύ υπερήφανη για το παιδί που δημιούργησα πια -και δεν εννοώ γονιδιακά. Εμαθα πολλά από τη μητρότητα γι΄αυτό και τα άφησα όλα στην πάντα. Προτού φύγω από αυτόν τον κόσμο θα ξέρω ότι γνώρισα την αγάπη. Αλλά αγάπη χωρίς θυσία δεν υπάρχει. Δέκα χρόνια δεν δούλεψα και μεγάλωνα το παιδί μου. Είμαι άνθρωπος των παθών, των άκρων, όχι της λογικής.
Δεν αγάπησα ποτέ στη ζωή μου. Μόνο τη μητέρα μου και το παιδί μου.Δεν αγάπησα τους άντρες, δεν ήμουν ικανή. Τους ερωτεύτηκα. Η αγάπη θέλει ωριμότητα, θέλει να πατάς το εγώ σου. Πως να το έκανα εγώ αυτό τότε; Δεν ψάχνω να ερωτευτώ, ψάχνω σύντροφο με αγάπη. Θέλω να αγαπήσω και να αγαπηθώ. Δεν θέλω να διεκδικηθώ ερωτικά ούτε να ξαναπαίξω αυτό το παιχνίδι.
«Δεν βρέθηκε ο άντρας να με πάει από την ένταση της σχέσης στην αγάπη -ή δεν ήμουν έτοιμη. Ημουν αθεράπευτα πιστή, έντιμη στο ερωτικό παιχνίδι. Οσο ήμουν ερωτευμένη έμενα. Μόλις έπαυα, έφευγα. Δεν έπαιζα διπλά και τριπλά παιχνίδια, δεν σκεφτόμουν τι θα πάρω, τι θα αφήσω. Οι ίδιοι πιστεύω ότι θα ήταν πιστοί έχοντας εμένα, όσο βέβαια δεν το ήξερα.
Κανένας άντρας δεν είναι πιστός, ούτε με την ωραιότερη γυναίκα του κόσμου. Δεν ισχύει το ίδιο για τις γυναίκες. Η σεξουαλική ανασφάλεια των αντρών τους οδηγεί εκεί. Η γυναίκα είναι πιο συναισθηματική. Μόνον αν την πειράξεις ή την προσβάλλεις δεν θα σου είναι πιστή. “Μην ταράζεστε», λέω στις γυναίκες, «οι άντρες είναι σαν τον σκορπιό, έχουν την απιστία στη φύση τους”.
Θέλω να παραμένω ταπεινή αλλά είμαι φιλόδοξη και ματαιόδοξη, δεν αλλάζει αυτό
Μεγαλώνω την κόρη μου με μέτρο. Να μην κάνει τα δικά μου λάθη. Θα ήθελα να είμαι πιο πολύ του μέτρου, της πειθαρχίας -όχι της υπερβολής. Είναι μεγάλες αρετές. Αν έβαζα τίτλο στη ζωή μου θα έλεγα ότι είμαι ένα είδος αμαζόνας, με προβοκάρει ο πόλεμος, το δύσκολο. Μόλις πάω να βολευτώ νομίζω ότι πεθαίνω.
Ναι, αισθάνθηκα πολύ έντονα τη ζήλια των γυναικών, την πλήρωσα με το αίμα της ψυχής μου. Μου κατέστρεψαν σχέσεις, ζωή και στο όνομα της φιλίας, με πρόδωσαν».
«Δεν μου αρέσει όμως η θυματοποίηση. Ο,τι κέρδισα το πλήρωσα ακριβά, με το αίμα της ψυχής μου -το όνομά μου, την αγάπη του κόσμου, ακόμα και το παιδί μου. Μόνη μου. Θέλω κάποτε να τα γράψω όλα αυτά. Δεν ήταν μόνο η λάμψη αλλά και τεράστιες προδοσίες, ψέμματα. Κι εγώ ένα κοριτσάκι, χαζό. Δεν χρωστάω σε κανέναν. Θα μπορούσα να είμαι τώρα η κυρία τάδε, να έχω τα λεφτά του άντρα μου και να ζω έτσι. Αλλά όχι. Και η κόρη μου έχει το δικό μου επίθετο και κανενός αρσενικού, λέγεται Μπάρμπα…
Στον Τσίπρα μου αρέσει η ταπεινότητά του, δεν επαίρεται, δεν έχει αλλάξει
Είμαι χορτάτος άνθρωπος. Εζησα με χρήμα, τις εποχές της δόξας μου, το ΄80. Αλλά τίποτα δεν με γέμισε, δεν μου έκανε καλό. Αντίθετα όταν τα έχασα όλα, έμαθα. Με βοήθησε η οδύνη και ο πόνος. Με ενδιαφέρει η αξιοπρέπεια και η ανεξαρτησία. Εγινα καλύτερος σαν άνθρωπος. Με την κρίση έχασα ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από ό,τι είχα. Κατάλαβα ότι οι αξίες είναι πιο σημαντικές από το χρήμα και την εξουσία που σε αλλοτριώνει. Θέλω να παραμένω ταπεινή αλλά είμαι φιλόδοξη και ματαιόδοξη, δεν αλλάζει αυτό. Δεν θέλω κανένας να είναι μπροστά μου, θέλω να γίνονται αυτά που θέλω εγώ. Δεν μου αρέσει να με προσπερνάνε ούτε να με αφήνουν στην απ΄ έξω».
«Η κρίση έκανε τη δουλειά μας δυσβάσταχτη. Ηθελα να νοιώθω χρήσιμη. Στην τοπική αυτοδιοίκηση ξεκίνησα με τον Γιώργο Παπανικολάου στη Γλυφάδα, έναν εξαιρετικό άνθρωπο -ανεξαρτήτως κόμματος. Εδώ δεν είμαι εγώ, είμαστε εμείς. Κάνουμε πολλά στον χώρο του πολιτισμού. Ανακάλυψα το κομμάτι της προσφοράς. Στο θέατρο και στην πολιτική ο κίνδυνος είναι κοινός: να μην σε καταστρέψει το ίδιο σου το εγώ.
Ο μόνος τρόπος να σε πιάσει ο διάβολος είναι να σου δώσει το χρήμα
Προσωπικά πιστεύω στο Κίνημα Αλλαγής και στη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, μαζί να ελέγξουν το κρατικό χρήμα και την ασυδοσία. Δεν αισθάνομαι αριστερή. Πιστεύω στη Φώφη, στον Τσίπρα, στα νέα παιδιά που πρέπει να βάλουν. Στον Τσίπρα μου αρέσει η ταπεινότητά του, δεν επαίρεται, δεν έχει αλλάξει. Θα τον ήθελα να κατεβαίνει πιο πολύ στον κόσμο. Προσωπικά δεν τον ξέρω. Συνεργάζομαι όμως πολύ καλά με τον κύριο Κουρουμπλή, την κυρία Γεροβασίλη, την κυρία Ρένα Δούρου.
Δεν μπορείς να μπαίνεις στην πολιτική για τον εαυτό σου. Δυστυχώς τότε που κατέβηκα με τον Γιώργο Καρατζαφέρη έκανα κι εγώ το ίδιο λάθος. «Κατεβαίνω για να βολευτώ», είπα, κι ήταν αλήθεια ήταν. Αλλά ήταν λάθος. Εκτιμώ τον Καρατζαφέρη αλλά δεν ήταν το κόμμα που ήθελα να με αντιπροσωπεύει. Για μένα, στην πολιτική θα μείνουν χαραγμένοι μόνον ο Ανδρέας Παπανδρέου και η Μελίνα Μερκούρη».
«Από εδώ και πέρα θέλω να ασχοληθώ με την πολιτική, να είμαι χρήσιμη. Το θέατρο το βλέπω ερασιτεχνικά. Με ενδιαφέρει ο πολιτισμός, οι καινούργιες τεχνολογίες, οι γυναίκες και πιστεύω στη δύναμή τους -δυστυχώς είμαστε ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Τον Σεπτέμβριο θα είμαι πιο σαφής για τις μελλοντικές αποφάσεις μου. Προς το παρόν ασχολούμαι με το σωματείο που έχω κάνει, Δύναμη Ζωής – Πολίτες σε Δράση, με δύο χιλιάδες μέλη, γυναίκες κυρίως. Βοηθάμε τα χωριά SOS, οικογένειες, παιδιά εγκαταλελειμμένα, με την υποστήριξη, μεταξύ άλλων, του Ιδρύματος Θεοχαράκη, της οικογένειας Μαρτίνου. Αλλά δεν παίρνουμε χρήματα στα χέρια μας. Ο μόνος τρόπος να σε πιάσει ο διάβολος είναι να σου δώσει το χρήμα. Επίσης, ξεκίνησα μόνη μου μια συνεργασία με το ευρωπαϊκό φόρουμ Connected Nations με στόχο την εξαγωγή του πολιτισμού μας.
18 & 19 Μαϊου: Αrt Street Festival – Η τέχνη κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο
Η Βάνα Μπάρμπα συμμετέχει σε μια παράσταση αφιερωμένη στις σημαντικές Ελληνίδες
Στην πλατεία του Δημαρχείου Γλυφάδας
[bovary]