Ο Lucio Dalla είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς Ιταλούς τραγουδοποιούς, ηθοποιούς και σκηνοθέτες, με πολλές επιτυχίες που όλοι αγαπήσαμε και τραγουδήσαμε, το 1986, έγραψε ένα τραγούδι που όσα χρόνια και να περάσουν θα παραμένει αγαπημένο… Caruso… Στο άκουσμα της μελωδίας και μόνο, προκαλεί συναισθήματα συγκίνησης, νοσταλγίας… Ακούγοντας τους στίχους ταξιδεύεις στο χρόνο… Σε μια άλλη εποχή, που έζησε ο σπουδαίος Ιταλός τενόρος, Enrico Caruso και που για εκείνον γράφτηκε το τραγούδι.
Θέλοντας να τον τιμήσει, το βαφτίζει με το επώνυμό του και περιγράφει τις τελευταίες στιγμές του και τον πόνο που τον οδηγεί αργά και αναπόφευκτα στο τέλος του. Έναν πόνο που καταλαγιάζει όταν κοιτάζει στα μάτια μια γυναίκα. Ωστόσο δεν έχει γίνει ξεκάθαρο αν είναι η σύζυγος ή η κόρη τού Caruso. Σίγουρα, όμως, πρόκειται για ένα ιδιαίτερα αγαπητό του πρόσωπο. Το όλο σκηνικό διαδραματίζεται σε μια ταράτσα στο Σορρέντο της Νάπολης, από όπου κατάγεται ο μεγάλος τενόρος.
Στις 25 Φεβρουαρίου του 1873, ήρθε στον κόσμο ένα αγοράκι του οποίου οι φωνές, κατά τη διάρκεια της γέννας, ξεσήκωσαν τις φτωχογειτονιές της Νάπολης. Ήταν ο μικρός Errico- όπως τον βάφτισαν την επόμενη μέρα που γεννήθηκε. Μπορεί να προοριζόταν να γίνει μάστορας-μεταλλουργός ακολουθώντας τα χνάρια του τον πατέρα του αλλά η θεϊκή φωνή του τον οδήγησε στην Όπερα. Τη λατρεμένη του Όπερα, την οποία υπηρέτησε πιστά καθ`όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του. Το όνομά του, το επέλεξε ο ίδιος: Enrico Caruso.
Ο κορυφαίος Ιταλός τενόρος της Όπερας, ερμήνευσε με μεγάλη επιτυχία στις μεγάλες όπερες της Ευρώπης και της Αμερικής, ευρεία ποικιλία ρόλων από ιταλικές και γαλλικές όπερες. Το ρεπερτόριό του κυμαινόταν από λυρικό ως δραματικό. Ο Caruso πραγματοποίησε περίπου 290 ηχογραφήσεις από το 1902 έως το 1920 ενώ έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις από μονάρχες, κυβερνήσεις και διάφορα πολιτιστικά όργανα των διαφόρων κρατών στα οποία τραγουδούσε. Εκτός από αποδέκτης της διάκρισης της ιταλικής Ιπποσύνης, αφού έφυγε από τη ζωή, του απονεμήθηκε, το 1987, Βραβείο “Lifetime Achievement Grammy”. Την ίδια χρονιά, Στις η Ταχυδρομική Υπηρεσία των ΗΠΑ εξέδωσε γραμματόσημο ονομαστικής αξίας 22 σεντς προς τιμήν του.
Caruso
La dove il mare luccica
E grida forte il vento
C`e vecchia terrazza
Vicino al golfo di Sorrento
Un uomo abbraccia una ragazza
Dopo che aveva pianto
Poi si schiarisce la voce
Ed incomincia il canto
Te voglio bene assai
Ma tanto tanto bene sai
e` na catena ormai
Che scioglie il sangue dint`e vvene sai
Vide le luci in mezzo al mare
Penso alla notti là in America
Ma erano solo le lampare
E la bianca scia d`un`elica
Sentì il dolore nella musica
E si alza dal pianoforte
Ma quando vide la luna uscire da una nuvola
Gli sembra piu dolce anche la morte
Guardi negli occhi la ragazza
Quegli occhi verdi come il mare
Poi all`improvisso uscì una lacrima
E lui credette d`affogare
Te voglio bene assai
Ma tanto tanto bene sai
E una catena ormai
Che scioglie il sangue dint`e vvene sai
Potenza della lirica
Dove ogni dramma è un falso
Che con un po` di trucco e con la mimica
Puoi diventare un altro
Ma due occhi che ti guardano
Così vicini e veri
Ti fan scordare le parole
Confondono pensieri
Così diventò tutto piccolo
Anche le notti la in America
Ti volti e vedi la tua vita
Come la bianca scia di un`elica
Ma sì, e la vita che finisce
Ma lui non ci pensò poi tanto
Anzi, si sentiva già felice
E incominciò il suo canto
Te voglio bene assai
Ma tanto tanto bene sai
E `u na catena ormai
Che scioglie il sangue dint`e vvene sai
Te voglio bene assai
Ma tanto tanto bene sai
E una catena ormai
Che scioglie il sangue dint`e vvene sai
CARUSO
Εδώ που η θάλασσα ιριδίζει
Και φυσά δυνατά ο αέρας
Πάνω σε μια παλιά ταράτσα
Μπροστά στον κόλπο του Suriento
Ένας άντρας αγκαλιάζει μια κοπέλα
Αφού έχει κλάψει
Ύστερα καθαρίζει τη φωνή του
Και ξαναρχίζει το τραγούδι
Σε θέλω πάρα πολύ
Μα τόσο τόσο πολύ, ξέρεις
Τώρα πια είναι μια αλυσίδα
Που λιώνει το αίμα στις φλέβες, ξέρεις
Βλέπει τα φώτα στη μέση της θάλασσας
Σκέφτεται τις νύχτες εκεί στην Αμερική
Ήταν μόνο οι λάμπες
Και η λευκή σκια ενός έλικα
Άκου τον πόνο μέσα στη μουσική
Που ανεβαίνει από το πιάνο
Μα όταν βλέπεις το φεγγάρι να βγαίνει από ένα σύννεφο
Φαίνεται πιο γλυκός ακόμα και ο θάνατος
Κοίτα μέσα στα μάτια της κοπέλας
Αυτά τα μάτια τα πράσινα σαν τη θάλασσα
Έπειτα ξαφνικά βγαίνει ένα δάκρυ
Και αυτός σκέφτεται να το σκουπίσει
Σε θέλω πάρα πολύ
Μα τόσο τόσο πολύ, ξέρεις
Τώρα πια είναι μια αλυσίδα
Που λιώνει το αίμα στις φλέβες, ξέρεις
Η δύναμη του θεάτρου
Όπου κάθε δράμα είναι ένα ψέμα
Και με λίγο μακιγιάζ και μίμιση
Μπορείς να γίνεις κάποιος άλλος
Μα δυο μάτια που σε κοιτάζουν
Τόσο κοντινά και αληθινά
Σε κάνουν να ξεχνάς τις λέξεις
Και μπερδεύουν τις σκέψεις
Έτσι όλα γίνονται τόσο μικρά
Ακόμα και οι νύχτες εκεί στην Αμερική
Φορές που βλέπεις τη ζωή σου
Σαν τη σκια ενός έλικα
Και ναι, είναι η ζωή που τελειώνει
Μα αυτός δεν το σκέφτεται πια
Και ήδη νιώθει ευτυχισμένος
Και συνεχίζει το τραγούδι του.
[KLIK]