Με το φαινόμενο «Λευτέρης Πετρούνιας» θα ασχολούνται για πολλά χρόνια οι ειδήμονες του παγκόσμιου αθλητισμού. Χρειάζεται βαθιά γνώση και εξειδίκευση, υψηλή προπονητική ανάλυση και τεράστια αθλητική εμπειρία για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος των επιτυχιών του.
Λίγες ώρες μετά την επιστροφή του από το Μόντρεαλ όπου κατέκτησε το δεύτερο μετάλλιο σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα, ο 27χρονος γυμναστής αποκαλύπτει στο «ΕΘΝΟΣΠΟΡ» τα μικρά και μεγάλα μυστικά του, τους μεγάλους έρωτες της ζωής του και για το πώς θα διατηρηθεί στην κορυφή.
Αποκαλύπτει τα μυστικά της επιτυχίας του, το άθλημα που θα πρωταγωνιστούσε εάν δεν ήταν γυμναστής, την τρέλα του για το παρκούρ, τη «μεταγραφή» της βολεϊμπολίστριας στην Εθνική ομάδα γυμναστικής, την πρόθεσή του να ασχοληθεί με τα κοινά, αλλά και το όνειρό του να κάνει οικογένεια.
Πρωτοτυπεί με την τακτική «προσομοίωσης της επιτυχίας» που τον απογειώνει ψυχολογικά πριν από τους αγώνες. «Προκαλεί» με τον «βιονικό» στόχο των έξι μεταλλίων μέχρι το 2020 και παραδέχεται πως είχε σκεφτεί να μην αγωνιστεί στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μόντρεαλ!
Όσα έχει πετύχει μέχρι σήμερα, για άλλους αθλητές θα μπορούσαν να σημάνουν το τέλος μίας καριέρας, αλλά για τον ανήσυχο Λευτέρη των κρίκων δεν είναι παρά μόνο η… αρχή. Αρκεί να έχει την υγεία του και να μην ξαναζήσει περιπέτειες όπως αυτές πριν από ενάμιση μήνα που, όπως αποκαλύπτει, λίγο έλειψε να τον αφήσουν εκτός αποστολής για το Παγκόσμιο του Μόντρεαλ.
«Μετά το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ήμουν τραυματίας στον ώμο. Μέχρι και τις αρχές Αυγούστου σκεφτόμουν πως δεν θα μπορέσω να αγωνιστώ στο Παγκόσμιο. Δεν το ήξεραν πολλοί. Σχεδόν το είχα αποφασίσει. Στα τέλη του Αυγούστου έλεγα “άντε να δούμε αν θα προλάβω”. Έκανα εξετάσεις, ο γιατρός έδωσε την άδειά του και τότε ο προπονητής μου, Δημήτρης Ράφτης, μου είπε ότι σε είκοσι ημέρες θα είμαι έτοιμος. Του έχω απεριόριστη εμπιστοσύνη. Αφιερώθηκα στις οδηγίες του και πετύχαμε».
Προετοιμασία σε χρόνο ρεκόρ 20 ημερών;
«Είναι πράγματι σπουδαίο. Δεν γίνεται αυτό σε όλα τα επίπεδα. Πρέπει να υπάρχει υπόβαθρο στον αθλητή και γνώση στον προπονητή. Μιλάμε για μένα και για τον προπονητή μου Δημήτρη Ράφτη».
Από πού πηγάζει όλη αυτή η ενέργεια;
«Είμαι ερωτευμένος με τους κρίκους. Αυτή η αγάπη μου με κάνει να ονειρεύομαι επιτυχίες. Τις σκέφτομαι τόσο δυνατά, που τις έχω κάνει δικές μου πολύ πριν τις πετύχω».
Πριν από τον τελικό στο Μόντρεαλ ήσουν σίγουρος πως θα στεφθείς πάλι πρωταθλητής Κόσμου;
«Ναι. Το μεσημέρι πριν από τον τελικό, όταν έκλεισα για λίγο τα μάτια μου να ξεκουραστώ, “έβλεπα” πως φοράω το μετάλλιο στο στήθος. Έφτιαχνα στο μυαλό μου τον αγώνα, την απονομή και τη στιγμή που θα γύριζα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μαζί με το μετάλλιο. Λες και είχα μπει σε προσομοιωτή μιας επιτυχίας. Μάλιστα, όταν ήρθε η φυσικοθεραπεύτριά μου, της είπα: “Έχω το μετάλλιο εκεί επάνω”. Με κοιτούσε με απορία, αφού ο αγώνας δεν είχε γίνει ακόμα, αλλά εγώ μιλούσα σοβαρά…».
Τι σε τονώνει ψυχολογικά εκεί που κόβεται η ανάσα όλων;
«Είναι κάτι που μου είπε ο αρχιπροπονητής της γυναικείας ομάδας της γυμναστικής Κώστας Χατζηζήσης, μία ημέρα πριν από τον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο. Με είδε που ήμουν πιεσμένος και μου είπε: “Tι έχεις, Πετρούνια; Ό,τι είναι να γίνει, έχει ήδη γίνει. Απλά εσύ θα το μάθεις αύριο…”. Αυτά είναι τα λόγια που άλλαξαν τη φιλοσοφία μου και με βοηθούν να έχω τέλεια ψυχολογία. Με βοηθάει, επίσης, το να σκέφτομαι τη στιγμή που θα ακούσω τον Εθνικό Ύμνο για να τιμήσω την πατρίδα μου και να δώσω χαρά στους Έλληνες».
Γιατί έχει τόση σημασία η σειρά που αγωνίζεσαι σε έναν τελικό;
«Είναι πολύ σημαντικό, για πολλούς λόγους. Όταν είσαι φαβορί, αποτελείς το σημείο αναφοράς και για τη βαθμολογία που δίνουν οι κριτές. Αν κάνεις καλό πρόγραμμα στην αρχή και είσαι το μεγάλο όνομα, οι κριτές θα δώσουν τη βαθμολογία τους και μετά δύσκολα θα δώσουν μεγαλύτερη. Επίσης, δεν έχεις μεγάλη αναμονή και αφήνεις τους άλλους πίσω να πιέζονται και να κάνουν λάθη βλέποντας τη βαθμολογία σου. Δεν φορτίζεσαι με πίεση για να ξεπεράσεις τις επιδόσεις των προηγούμενων αντιπάλων. Εγώ στο Μόντρεαλ ήμουν προτελευταίος και αυτό ήταν αρνητικό, αλλά κατάφερα και το ξεπέρασα και όλα πήγαν καλά».
Ποια είναι η φιγούρα “Πετρούνιας” και γιατί δεν τη συμπεριέλαβες στο πρόγραμμα σου στο Μόντρεαλ;
«Είναι η φιγούρα που είμαι κρεμασμένος ελαφρώς μπροστά, ολόκληρο το σώμα και αμέσως το ανάποδο. Επιλέξαμε να βάλουμε άλλα δυναμικά στοιχεία στο πρόγραμμα. Στις επόμενες διοργανώσεις θα την επαναφέρουμε, όπως και μία μεγάλη έκπληξη που σχεδιάζουμε. Να είμαστε καλά μέχρι τότε».
Το μυστικό του προγράμματός σου ποιο είναι;
«Το μυστικό είναι η “καθαρή εκτέλεση” και το πρόγραμμα που δεν έχει αλλαγές από την αρχή της προετοιμασίας μέχρι τον τελικό. Εάν έχεις ξεκάθαρο πρόγραμμα, αποκτάς αυτοπεποίθηση με την επανάληψη και το εκτελείς πιο ξεκούραστα».
Την 1η Νοεμβρίου αρχίζει η προετοιμασία για το 2018. Τι είναι αυτό που σας λείπει;
«Θα ήθελα να κάναμε μία διαφορετική προετοιμασία στο εξωτερικό, να αλλάξουμε παραστάσεις Σίγουρα υπάρχουν ελλείψεις, αλλά δε μπορώ να μην αναφερθώ στη μεγάλη βοήθεια που έχουμε από τον υφυπουργό Αθλητισμού Γιώργο Βασιλειάδη».
Ο στόχος που βάζεις μέχρι το 2020 με χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, δύο Παγκόσμια και τρία Ευρωπαϊκά είναι υπεράνθρωπος…
«Το γνωρίζω. Μιλάμε για άλλα έξι χρυσά μετάλλια. Είναι πολύ μεγάλος στόχος και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί προϊόν του εγωισμού μου, αλλά δεν είναι έτσι. Έχω σεβασμό στους αντιπάλους, συνείδηση των δυσκολιών και ξέρω ακριβώς τι λέω. Το “έχω” πλέον με τους κρίκους. Υπολογίζω όλες τις παραμέτρους, μέχρι και τα όρια των αντιπάλων μου. Το μόνο που δε μπορώ να προβλέψω είναι η κατάσταση της υγείας μου. Εάν εγώ και ο προπονητής μου έχουμε υγεία, θα τα καταφέρουμε».
Αν δεν ήσουν γυμναστής σε ποιο άλλο άθλημα θα πρωταγωνιστούσες;
«Πιστεύω πως θα είχα τύχη στο ποδόσφαιρο. Αγωνίστηκα δύο χρόνια στον Α.Ο. Φαλήρου και στον ΑΠΟ Ν. Σμύρνης ως αριστερό χαφ. Είμαι αριστεροπόδαρος, είχα ταχύτητα και ήμουν καλός στο τζαρτζάρισμα. Μου αρέσουν όλα τα σπορ, παρακολουθώ μέχρι και τις επιδόσεις στον στίβο. Είναι θέμα κουλτούρας».
Πώς προέκυψε η συνεργασία με τη φυσικοθεραπεύτρια και πρώην βολεϊμπολίστρια Ιβάνα Τζούριτς;
«Μου τη σύστησε ο Κυριάκος Ιωάννου. Στην αρχή δε μου άρεσε ο τρόπος που δούλευε. Δεν γνώριζε το άθλημά μας. Διαπίστωσα, όμως, πως είχε πολλές γνώσεις. Είναι πολύ έξυπνος άνθρωπος. Επομένως, ήταν θέμα χρόνου, μέσα από καθοδήγηση, να γίνει η καλύτερη. Ύστερα από δύο χρόνια έχει φτάσει στην κορυφή, έχουμε φοβερή συνεργασία και άριστη επικοινωνία».
Έχεις αδυναμία στο παρκούρ;
«Είναι ωραίο και δυναμικό άθλημα που σου δίνει ελευθερία αλλά θέλει και μεγάλη προσοχή. Δίδαξα στον σύλλογο “Oλυμπιακή Φλόγα”. Είχα δύο τμήματα μαθητών και αυτό με βοήθησε οικονομικά σε δύσκολες στιγμές. Όμως, ο σύλλογος ήταν στο Μενίδι και επειδή ήταν μακριά, σταμάτησα».
Τι λες στα παιδιά που σε έχουν για ίνδαλμά τους;
«Τους προτρέπω να έχουν στραμμένο το ενδιαφέρον τους μόνο στον αθλητισμό γιατί μπορούν να βρουν διεξόδους σε όλα τους τα προβλήματα».
Μόνο με τους κρίκους είσαι ερωτευμένος;
«Οχι, βέβαια. Είμαι ερωτευμένος και ευτυχισμένος στην προσωπική μου ζωή. Ένας αθλητής για να κάνει πρωταθλητισμό και μάλιστα υψηλού επιπέδου πρέπει να έχει σταθερή ερωτική ζωή. Εάν έχει προβλήματα ή είναι “ελεύθερος”, είναι επιρρεπής σε καταχρήσεις και όλο αυτό δεν ταιριάζει με την ηρεμία που πρέπει να έχει για να πετύχει μεγάλους στόχους».
Σκέφτεσαι να κάνεις οικογένεια;
«Θα ήθελα πολύ να κάνω οικογένεια. Να κάνω ένα αγόρι που θα μου μοιάσει ώστε να του μάθω όλα τα μυστικά της γυμναστικής».
Θα απαντούσες θετικά σε πρόταση για να ασχοληθείς με τα κοινά;
«Με ενδιαφέρει να ασχοληθώ, αλλά για να βοηθήσω τον αθλητισμό. Πολλοί άνθρωποι του αθλητισμού ασχολήθηκαν με την πολιτική, αλλά δεν πρόσφεραν στον αθλητισμό».
Πιστεύεις στον Θεό;
«Έχω ορθόδοξη πίστη. Πιστεύω σε μία ανώτερη δύναμη που υπάρχει και όλοι αναζητούμε για να έχουμε ψυχική ηρεμία και για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι».
Τι θέλεις να αλλάξεις στον εαυτό σου;
«Τις κακές σκέψεις που κάνω για τον εαυτό μου. Πάντα τα περνάω όλα από κόσκινο και αυτό με φθείρει. Θέλω να απελευθερωθώ περισσότερο».