Πόσο λάθος κάνουμε όσοι συνηθίζουμε να λέμε, ότι η φιλία στην παιδική ηλικία είναι κάτι εύκολο και αβίαστο. Ακόμα κι αν τα παιδιά δείχνουν φαινομενικά να παίζουν μαζί στα σχολικά διαλείμματα, να γελούν και να πειράζονται, αν κοιτάξουμε λίγο πιο βαθιά, ο συναισθηματικός τους κόσμος κρύβει σκληρές αλήθειες.
Τις προάλλες την κόρη μου την έπιασαν τα κλάματα, στο τέλος μιας πολύωρης συζήτησής μας, κατά την οποία προσπαθούσε να μου εξηγήσει τι είχε συμβεί νωρίτερα στο σχολείο της και γιατί ένιωθε ότι δεν έχει φίλες. Αν κάποιος την παρατηρούσε εκείνη τη μέρα σε κάποιο διάλειμμα, θα την έβλεπε να παίζει ανέμελη κυνηγητό με τα αγόρια και θα υπέθετε, ότι έτσι περνά καλά αυτό το αγοροκόριτσο. Υπάρχει, λόγος, όμως που συχνά καταφεύγει στην πιο μπρουτάλ αλλά σίγουρα πιο απλή συντροφιά του άλλου φίλου.
“Όχι, δεν μπορείς να παίξεις μαζί μας”, της είπε μία συμμαθήτριά της εκείνη την ημέρα, όταν η κόρη μου πήρε την πρωτοβουλία να προσεγγίσει εκείνη και μία τρίτη στο διάλειμμα. “Ποιος σου είπε ότι θέλουμε να είμαστε φίλες;” πρόσθεσε η άλλη. Προσπάθησα να καταλάβω: Μήπως νωρίτερα τους είχε πει κάτι που τις ενόχλησε; Ορκίστηκε πως όχι. Αντίθετα, της ζήτησαν να τους δέσει τα κορδόνια και τη στιγμή που η κόρη μου έσκυψε, της πάτησαν τα χέρια!
Δεν την αμφισβήτησα -τα γνωρίζω τα κορίτσια αυτά. Δεν χαρακτηρίζονται από ευγένεια. Τις προάλλες καλημέρισα το ένα, καθώς περπατούσε προς το σχολείο με τον μπαμπά του, και έστρεψε το βλέμμα του αλλού. Ο μπαμπάς στον κόσμο του…
Η κόρη μου είναι ένα εξαιρετικά έξυπνο παιδί. Υπερκινητικό, φουλ αγοροκόριτσο, επιπόλαιο, συχνά “ξερόλας” αλλά με αγνή καρδιά και βαθιά, ειλικρινή επιθυμία να έχει φίλους. Να νιώθει, ότι ανήκει σε μία παρέα, σε μια ομάδα που δεν θα την κρίνει επειδή φοράει γυαλιά και με την οποία θα μοιράζεται κοινά ενδιαφέροντα -όπως όλοι μας, δηλαδή.
Της πρότεινα να κάνει παρέα με άλλα κορίτσια. Μου εξήγησε, ότι ένα ήδη σχηματισμένο παρεάκι έχει μια αρχηγό που κάθε μέρα απαιτεί -χαράτσι- το μισό κολατσιό των άλλων κοριτσιών και πως εκείνη δεν θα ανεχόταν κάτι τέτοιο. Και δύο-τρία άλλα κορίτσια κάθονται στο παγκάκι και μιλούν για σκουλαρίκια και ταινίες της Barbie -θέματα που στην κόρη μου προκαλούν αλλεργία. Το χειρότερο; Εξαιτίας του κορωνοϊού, δεν μπορεί να παίζει με παιδιά από άλλα τμήματα με τα οποία στο παρελθόν έκανε καλύτερη παρέα… Το αποτέλεσμα είναι να νιώθει τρομακτικά μόνη.
Έστυψα το μυαλό μου και προσπάθησα να της πω τα όσο το δυνατόν πιο σωστά, υποστηρικτικά λόγια, που θα την δυνάμωναν, χωρίς να θίγουν την ποιότητα των δύο πρώτων κοριτσιών. Της θύμισα, όπως πάντα, ότι το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και έχει τον δικό του τρόπο να συμπεριφέρεται, να κοινωνικοποιείται, και πως σίγουρα πολλά παιδιά δεν έχουν μάθει ακόμα να το κάνουν σωστά.
Της τόνισα, ότι δεν είναι ανάγκη να έχει κολλητές φίλες από το δημοτικό -αυτές οι σχέσεις συνήθως χτίζονται αργότερα στη ζωή μας- παρά παιδιά με τα οποία να παίζει όμορφα, που να την κάνουν να νιώθει καλά με τον εαυτό της και σίγουρα να μην την προσβάλλουν. Συμπλήρωσα, βέβαια, ότι εξίσου ευγενική και γεμάτη καλοσύνη θα πρέπει να είναι και η ίδια. Κανείς δεν θέλει φίλους που τον κάνουν να νιώθει άσχημα…
Τέλος, της πρότεινα να καλέσουμε ένα από τα περισσότερο (συγκριτικά με όλα τα άλλα) συμπαθητικά κορίτσια της τάξης της μια μέρα στο σπίτι, να παίξουν μαζί και ίσως έτσι να νιώσουν πιο άνετα και στο παιχνίδι τους στο σχολείο. Το δέχτηκε με χαρά και έτσι έκανα στην άλλη μαμά τη σχετική πρόταση.
Το ζήτημα, ωστόσο, δεν αλλάζει: Τα παιδιά έχουν ανάγκη από φίλους. Ειδικά τα κορίτσια, έχουν από πιο νωρίς ανάγκη να νιώθουν ότι ανήκουν κάπου, ότι είναι αποδεκτά από τους άλλους. Και δυστυχώς, διορθώστε με αν κάνω λάθος, παρατηρώ, ότι η φιλία στο Δημοτικό δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολη υπόθεση.
Με θλίβει να διαπιστώνω, ότι δεν μεγαλώνουν όλοι οι γονείς τα παιδιά τους με βασικό οδηγό την καλοσύνη. Και είναι αυτός ο λόγος που προσπαθώ πλέον να βρω την ισορροπία ανάμεσα στα δύο πιο πολύτιμα μαθήματα που έχω να δώσω στην κόρη μου για την φιλία: Να είσαι καλή αλλά και να σέβεσαι τον εαυτό σου, αναγνωρίζοντας πότε το ένστικτό σου σού συνιστά να αποχωρήσεις από μία σχέση.
Πηγή: infokids.gr