Νέα ανάρτηση του ιερέα Χαράλαμπου Παπαδόπουλου ο οποίος είχε επαινέσει το παιδί του μετά την “αποτυχία” του στις πανελλαδικές εξετάσεις. Η αναφορά του στον Μάικ Τάισον.
Ο π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος έγινε γνωστός μέσα σε λίγες ώρες σε όλη τη χώρα, όταν μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook συνεχάρη τον γιο του για την προσπάθεια του στις πανελλήνιες και του είπε ένα μεγάλο “μπράβο” παρότι δεν πέρασε πουθενά.
“Σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων 2017. Συγχαρητήρια στον τρίτο γιό μου τον Αλέξανδρο!!! Δεν πέρασε Πουθενά!!! Μπράβο που “απέτυχε”. Μια χαρά. Κι αν πετύχαινε πάλι μπράβο θα του έλεγα γιατί ήθελε πολύ την σχολή της Πληροφορικής. Αλλά και τώρα που δεν τα κατάφερε, είναι όλα όμορφα. Και είμαι το ιδιο περήφανος γι αυτόν, και στην επιτυχία μα ιδιαιτέρως στην αποτυχία του”, έγραφε μεταξύ άλλων και σημείωνε πως “οι μεγάλες στιγμές στην ζωή μας συγγενεύουν με μεγάλες ατυχίες και αποτυχίες’.
Τώρα, μετά τις διαστάσεις που πήρε η πρώτη του ανάρτηση, επανήλθε με νέα δημοσίευση.
“Εκείνο που ευτυχώς ελάχιστοι πλην αιχμηρά δεν κατάλαβαν, είναι ότι εγώ με την ανάρτηση μου αυτή, περί αποτυχίας, δεν επαινώ αυτούς που δεν διαβάζουν ή τεμπελιάζουν στην ζωή τους, αλλά εκείνους που προσπαθούν μα βιώνουν την ήττα. Και παιδί που δεν το ετοιμάζεις για την ήττα δεν θα γίνει ποτέ νικητής”, διευκρινίζει και επικαλείται τη ρήση του Μάικ Τάισον:
“οι σημερινοί ηττημένοι, είναι οι αυριανοί νικητές….. Είμαι νικητής γιατί γεννήθηκα ηττημένος…”.
Στη συνέχεια, ο ίδιος προσθέτει: “προσπαθώ να έχω την εσωτερική άνεση, να πω Μπράβο, Συγχαρητήρια, με τον ίδιο τρόπο και χαμόγελο τόσο στην επιτυχία όσο και στην αποτυχία και στην ήττα και στην νίκη. Και τούτο γιατί για μένα είναι απλά άλλοι δρόμοι με κοινό προορισμό”.
“Ένα πράγμα είναι λυτρωτικό να καταλάβουμε οτι όλα είναι δρόμος. Και δεν υπάρχουν καλά και κακά γεγονότα στην ζωή μας, όμορφα και άσχημα, ιερά και βέβηλα, αμαρτωλά και ενάρετα, τα πάντα είναι μαθήματα που μας μαθαίνουν τον δρόμο και την τέχνη της ύπαρξης….”, καταλήγει ο ιερέας, σε έναν λόγο που πραγματικά αποτελεί παράδειγμα προς όλους.
Διαβάστε ολόκληρη την νεα ανάρτηση του στο Facebook:
Εκείνο που ευτυχώς ελάχιστοι πλην αιχμηρά δεν κατάλαβαν, είναι οτι εγω με την ανάρτηση μου αυτή, περί αποτυχίας, δεν επαινώ αυτούς που δεν διαβάζουν ή τεμπελιάζουν στην ζωή τους, αλλά εκείνους που προσπαθούν μα βιώνουν την ήττα. Και παιδί που δεν το ετοιμάζεις για την ήττα δεν θα γίνει ποτέ νικητής. Γιατί στην πρώτη στραβή που θα έρθει, διότι θα έρθει, θα χάσει τον προσανατολισμό του. Πρέπει να μάθουμε να χάνουμε εάν θέλουμε να κερδίσουμε. Αυτοί που κάποτε στέφθηκαν νικητές ή επιτυχημένοι, είχαν βιώσει άπειρες φορές την αποτυχία στην ζωή τους. Γιατί όπως έλεγε και ο βασανισμένος Τάισον, «οι σημερινοί ηττημένοι, είναι οι αυριανοί νικητές….. Είμαι νικητής γιατί γεννήθηκα ηττημένος…».
Αυτούς είχε παραλήπτες η επιστολή μου, τα παιδιά που απέτυχαν ενώ προσπάθησαν, τους γονείς οι οποίοι σιώπησαν ή απογοητεύθηκαν, και δεν αγκάλιασαν ή δεν φίλησαν εχθές τα παιδιά τους, λέγοντας του «Σ αγαπώ ακόμη και ηττημένο…»
Τέλος θέλω να πω, οτι ο δικός μου λόγος, που ίσως γι αυτούς που δε με γνωρίζουν, (καλά δεν χάνουν και τίποτε), είναι μόνο υπαρξιακός και βιωματικός. Τι σημαίνει αυτό;
Οτι προσπαθώ να έχω την εσωτερική άνεση, να πω Μπράβο, Συγχαρητήρια, με τον ίδιο τρόπο και χαμόγελο τόσο στην επιτυχία όσο και στην αποτυχία και στην ήττα και στην νίκη. Και τούτο γιατί για μένα είναι απλά άλλοι δρόμοι με κοινό προορισμό. Εάν μπεις σε ένα ποτάμι, είτε ράθυμα είτε ορμητικά, σε ένα μέρος θα σε βγάλει, στην θάλασσα. Οπότε το ποιος είναι επιτυχημένος ή αποτυχημένος θα μας το φανερώσει η ροή της ζωής που ο Θεός με μοναδική μαεστρία σταλάζει στα σωθικά και βήματα μας.
Είδα στην ζωή μου πολλούς «επιτυχημένους» να ζουν την απόλυτη τραγωδία και αρκετούς «αποτυχημένους» να ζουν την ευτυχία. Είδα πολλούς “αρρώστους” να είναι υγιείς και υγιείς απόλυτα “άρρωστους”. “Φυλακισμένους” λεύτερους και “λεύτερους” φυλακισμένους……
Για μένα λοιπόν δεν είναι παράδοξο να καλωσορίζω την «αποτυχία» όπως προσπαθώ με την ίδια χαρά να λέω καλημέρα στον ηλιόλουστο ουρανό ή στον βροχερό, στο γέλιο και το δάκρυ, στην θλίψη και χαρά, γιατι πρέπει να καταλάβουμε οτι στο βάθος ειναι τα ίδια πράγματα, εμείς και ο νους μας, τα ερμηνεύει ως καλά ή κακά. Αυτά απλά ειναι καθημερινοί δρόμοι εξέλιξης.
Ένα πράγμα είναι λυτρωτικό να καταλάβουμε οτι όλα είναι δρόμος. Και δεν υπάρχουν καλά και κακά γεγονότα στην ζωή μας, όμορφα και άσχημα, ιερά και βέβηλα, αμαρτωλά και ενάρετα, τα πάντα είναι μαθήματα που μας μαθαίνουν τον δρόμο και την τέχνη της ύπαρξης….