Γιάννης Χαρούλης. Ο ερμηνευτής με την ιδιαίτερη προφορά που καταφέρνει να απογειώνει με μαγικό τρόπο οποιοδήποτε κλασικό έντεχνο τραγούδι …
Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στα 6 του χρόνια, όταν ο πατέρας του- γλύπτης στο επάγγελμα- του έδειξε πως να παίζει μαντολίνο. Λίγο αργότερα απέκτησε το πρώτο του λαούτο. Ξεκίνησε, τότε, τη μελέτη της Κρητικής παραδοσιακής μουσικής.
Θεωρείται ένας από τους πιο αγαπημένους καλλιτέχνες της νέας γενιάς, που επιμένει στους παραδοσιακούς ήχους και στις μελωδίες της ιδιαίτερης πατρίδας του.
Έχει ηχογραφήσει τέσσερις προσωπικούς δίσκους- ο ένας , μάλιστα, έγινε χρυσός – και έναν ζωντανό δίσκο, που ανέβηκε στην κορυφή των Ελληνικών μουσικών chart.
`Ενα από τα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει ιδανικά και ξεχωρίζω, είναι τα “Μαλαματένια Λόγια”, σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου.
Οι στίχοι γράφτηκαν μέσα στη χούντα και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουν λογοκριθεί.
Αναφέρεται στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Είναι σαν να ξεκινά με την κατοχή και ολοκληρώνεται με την επταετία.
Στο πρωτότυπο λέει “κι όχι να ζεις μ` αυτή τη συμμορία” ενώ στο δισκογραφημένο η λέξη που χρησιμοποιείται είναι “κομπανία”.
Ακόμα, έχει αλλάξει και ο στίχος : “και ξημερώματα Παρασκευή” σε “ξημερώνοντας μέρα κακή”.
Να επισημανθεί ότι μέρα Παρασκευή έγινε η 21η Απριλίου αλλά και η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη.Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι στίχοι έχουν αναφορές σχετικές με τον Γιώργο Σεφέρη:
Η πρώτη στροφή αφορά την ανάγνωση του έργου τού Σεφέρη από τον Μάνο Ελευθερίου:
“Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι, τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές, τ’ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι μου μάθαινε το αύριο και το χθες.”
Η δεύτερη στροφή αναφέρεται στο ποίημα “Ελένη” του Σεφέρη:
“Τα αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία “
“Τα αηδόνια δεν σε αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες”.
“Γυναίκες στην γωνιά με ασετυλίνη, παραμιλούν στην ακροθαλασσιά.” “σαν και μια τέτοια νύχτα στ᾿ ακροθαλάσσι του Πρωτέα σ᾿ άκουσαν σκλάβες Σπαρτιάτισσες κι έσυραν το θρήνο, κι ανάμεσό τους – ποιός θα το᾿ λέγε; – η Ελένη!”
Η τελευταία στροφή αναφέρεται στο ποίημα “Επί Ασπαλάθων”
“Ετσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος” -πώς το ‘φεραν η μοίρα και τα χρόνια να μην ακούσεις έναν ποιητή.
Προφανώς, λοιπόν, ο ποιητής είναι ο Σεφέρης.
Εντυπωσιακό είναι ότι η μελωδία του τραγουδιού γράφτηκε από το Γιάννη Μαρκόπουλο στα 13 του χρόνια, όταν προσπαθούσε να βάλει άλλη μουσική σε κάλαντα. Μετά από πολλά χρόνια την χρησιμοποίησε γι’ αυτό το εκπληκτικό τραγούδι.
Μαλαματένια λόγια
μαντήλι
μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ” αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Τ αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
Καλύτερα να σ έλεγαν Μαρία
και να “σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ άστρο του φονιά
Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ” του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή
Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ” το παλιό μαρτύριο να “χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
Γυναίκες στη γωνιά μ ασετιλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά
Και στ” ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
Πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
Πώς το “φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
Ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
Ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
Μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά
Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια, ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί
Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς.