Όλοι εμείς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στα 90s, δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο τυχεροί ήμασταν! Ήρθαμε στον κόσμο, την ίδια περίοδο που η Disney ζούσε την πιο ένδοξη εποχή της! Ήμασταν στα πρώτα χρόνια της ζωής μας και σε κάθε ένα από αυτά, έβγαινε και ένα αριστούργημα κινουμένων σχεδίων, που ανυπομονούσαμε να απολαύσουμε!
Η δεκαετία 89-99 ονομάστηκε «Η Αναγέννηση της Disney» και όχι τυχαία. Ήταν τα χρόνια που η αγαπημένη μας εταιρεία επανήλθε απ’ την παρακμή προηγούμενων δεκαετιών και δημιουργούσε μεγαλουργήματα που θριάμβευσαν εισπρακτικά και καλλιτεχνικά.
Με τέτοια τρελή ροή από ταινιάρες η μία μετά την άλλη, λογικό ήταν κάποιες να πατηθούν από άλλες, να περάσουν στα ψιλά και να μη λάβουν τη δόξα που άξιζαν! Υπήρξαν επίσης και κάποιες πριν την εποχή της Αναγέννησης, που κανένας δεν πολυθυμάται και είναι μεγάλο κρίμα…
Κάναμε μια αναδρομή και καταλήξαμε στις top 8 ταινίες, που δεν εκτιμήθηκαν όπως η Μουλάν, ο Ταρζάν ή το Lion King, αλλά αποτελούν εγγύηση ψυχαγωγίας και προτείνουμε να τις δεις άμεσα! Και σε μαραθώνιο αν γίνεται!
8. Το Μαύρο Καζάνι (The Black Cauldron, 1985)
Ειρωνικά, η πιο σκοτεινή ταινία των αγαπημένων μας animators, βγήκε στις πιο «σκοτεινές» μέρες της εταιρίας! Στην πιο δύσκολη φάση των πέτρινων χρόνων της, η Disney επένδυσε σ’ ένα ταξίδι στη μαγεία και τη φαντασία, ακολουθώντας έναν πιτσιρικά που προσπαθεί να εμποδίσει τα σχέδια ενός κερατά βασιλιά – σοβαρά, έτσι τον λένε – που θα έκανε τον Μάμρα από τους Thundercats να μοιάζει Κοκκινοσκουφίτσα!
Το ριψοκίνδυνο και φιλόδοξο αυτό εγχείρημα γκρεμοτσακίστηκε στα ταμεία, αφού παραήταν ανατριχιαστικό για τα μικρούλια που οι καημένοι οι γονείς πήγαν στο σινεμά να το δουν! Παραμένει αρκετά παλιομοδίτικο για τα σημερινά δεδομένα, αλλά έχει πλάκα να βλέπεις μια πραγματικά διαφορετική Disney movie (και να σκέφτεσαι πόσο τρελοί ήταν που την έφτιαξαν για παιδιά)!
7. Ο Αδελφός μου, ο Αρκούδος (Brother Bear, 2003)
Αυτή θάφτηκε από μια πολύ καθοριστική λεπτομέρεια: βγήκε στις αίθουσες ελάχιστο καιρό μετά το Ψάχνοντας το Νέμο, που έκανε κολοσσιαία επιτυχία και παιζόταν ακόμα. Με τα μάτια όλων να έχουν συνηθίσει στον 3D ωκεανό, το παραδοσιακό σκίτσο του Αρκούδου έμοιαζε σκέτη αρχαιολογία. Plus, ανήκε στο είδος της φαντασίας, σε αντίθεση με την πολύ πιο «προσγειωμένη» αναζήτηση του κλοουνόψαρου!
Και κάπως έτσι καταδικάστηκε μια πολύ καλή ταινία, όπως και το 2D animation γενικότερα… Κρίμα, γιατί η υπέροχη ιστορία του Κενάι θα σε κάνει να θες να αγκαλιάσεις το αδερφάκι σου, θα σου ζεστάνει την καρδιά και θα εύχεσαι να κρατούσε λίγο ακόμα! Άσε που έχει τραγούδια του Φιλ Κόλινς! Τι άλλο θέλεις δηλαδή;!
6. Ο Αλαντίν και ο Βασιλιάς των Κλεφτών (Aladdin and the King of Thieves, 1996)
Η μόνη στη λίστα που δεν βγήκε στο σινεμά, αλλά αξίζει! Στα μέσα των 90ς, η Disney ξεκίνησε τη μόδα των straight to video, δηλαδή ταινίες χαμηλότερου κόστους, που ήταν (και καλά) σίκουελ των μεγαλύτερων επιτυχιών και πήγαιναν κατευθείαν στο βιντεοκλάμπ. Μόνος τους στόχος ήταν να αρμέξουν λεφτά βασισμένες στη φήμη των κινηματογραφικών, αλλά εδώ είχαμε μια ευχάριστη έκπληξη!
Παρόλο που είναι εμφανώς φτηνότερη, δεν είναι υπερβολή αν πεις ότι αυτή η ταινία είναι ισάξια, αν όχι ανώτερη από την πρώτη, αφού την ξεπερνάει σε πολλά σημεία! Είναι πιο αστεία, πιο θεαματική, πιο προσωπική για τον ήρωα και πιο τίγκα στη δράση! Συν το ότι ήταν η μοναδική φορά που ο Ρόμπιν Γουίλιαμς επέστρεψε για να δώσει τη φωνή του στο Τζίνι, με τον λατρεμένο μπλε τρελάρα να ξεσαλώνει όσο ποτέ!
5. Διακοπές για Πάντα (Recess: School’s Out, 2001)
Ακόμα κι αν δεν έβλεπες Recess (ντροπή σου!), σίγουρα θα θυμάσαι κάποιο από τα παιδιά που πρωταγωνιστούσαν, γιατί σε αντιπροσώπευε! Αυτή η σειρά εξέφραζε όλα όσα νιώθαμε για τα αγαπημένα λεπτά της σχολικής ημέρας και όταν τελείωσε, η Disney τη μετέφερε στο σινεμά και την έβαλε να διαδραματίζεται στο μεγαλύτερο διάλειμμα απ’ όλα: τις καλοκαιρινές διακοπές!
Όταν ένας παρανοϊκός χαρτογιακάς θα βάλει σκοπό να εξαλείψει για πάντα τα σχολικά διαλείμματα, η κορυφαία παρέα – ο TJ, η Σπινέλλι, ο Bινς, η Γκρέτσεν, ο Μίκι και ο Γκας – αναλαμβάνει δράση και γίνεται ο χαμός! Τρελός χαβαλές αλλά και συγκίνηση, αφού θα σου θυμίσει τα δικά σου παιδικά χρόνια, όταν τελείωνε το σχολείο και το μόνο σου πρόβλημα ήταν το πώς θα απολαύσεις το καλοκαίρι….
4. Ο Αυτοκράτορας Έχει Κέφια (The Emperor’s New Groove, 2000)
Το φιλμ που μας έμαθε τι είναι το λάμα (σοβαρά, ήξερε κανείς αυτό το ζώο πριν το δει εδώ πέρα;), είναι μια ξεχαρβαλωμένη κωμωδία που δεν παίρνει στιγμή τον εαυτό της στα σοβαρά! Αρχικά ξεκίνησε σαν ένα πολύ δραματικό μιούζικαλ στα χνάρια του Lion King, αλλά μετά από 6 χρόνια που τους πήρε να το τελειώσουν, κατέληξε σε μια πολύ πιο κεφάτη και χιουμοριστική ιστορία, κάτι για το οποίο πολύ χαιρόμαστε!
Δεν ξέρω τι ναρκωτικά έκαναν οι δημιουργοί της Disney τότε, αλλά σίγουρα πρέπει να ήταν απ’ τα πολύ βαριά! Μιλάμε για καρδιακή προσβολή από τα γέλια, γιατί αυτή είναι η πιο καμμένη και αστεία ταινία που έχουν κάνει – μετά τον Ηρακλή εννοείται!
3. Η Πριγκίπισσα και ο Βάτραχος (The Princess and the Frog, 2009)
Όταν είχε βγει αυτή η ταινία, θυμάμαι πολύ καθαρά την έκπληξη με την οποία αντιδρούσαν όλοι, γιατί ήταν μια από τις τότε σπάνιες φορές που η Disney επέστρεφε στο φτιαγμένο στο χέρι καρτούν… Στα τέλη των 00s, το ψηφιακό είχε πλέον καθιερωθεί, με το Up να σαρώνει τα πάντα εκείνη τη χρονιά. Τα μεγάλα κεφάλια του στούντιο δεν έδιναν δεκάρα για την παλιά τεχνολογία, αλλά οι σχεδιαστές ήταν αποφασισμένοι να επαναφέρουν τις αξίες που τόσο μας είχαν λείψει!
Έτσι, τα έδωσαν όλα και έκαναν μια μέθοδο που είχε σχεδόν γίνει vintage, να εκσυγχρονιστεί και να επανέλθει λάμποντας εκθαμβωτικά όπως η Τιάνα, που έγινε η πρώτη Αφροαμερικανίδα πριγκίπισσα της Disney! Κάτι που, πέρα από τις συζητήσεις που άναψε (για το αν η ηρωίδα κατέρριπτε ή ενίσχυε τα στερεότυπα), ήταν ένα εξίσου ιστορικό γεγονός που γέμισε τους φαν με ελπίδα για μελλοντικά φιλμ!
2. H Χαμένη Ατλαντίδα (Atlantis: The Lost Empire, 2001)
Σήμερα αγαπιέται πιο φανατικά, αλλά στην εποχή της δεν έλαβε και την καλύτερη υποδοχή, κυρίως επειδή δεν είχε κανέναν να τραγουδάει – το στάνταρ μέχρι τότε. Σαν αντίβαρο όμως, μας προσέφερε ένα ανυπέρβλητο έπος που θα ‘πρεπε να διδάσκεται σε κινηματογραφικές σχολές! Ήταν ένα σοβαρό και ώριμο βήμα για την Disney, που την ξεκόλλησε από τα συνηθισμένα. Και η μουσική… Θεέ μου, η μουσική….
Στην ελληνική μεταγλώττιση είχαμε από τον αείμνηστο Σάκη Μπουλά μέχρι και τη Βίκυ Κουλιανού (αιώνιο sex symbol), την οποία από τότε αποκαλώ Χέλγκα! Τσιμπημένος, τι να πεις… Plus, ανήκω στους προνομιούχους που και στο σινεμά το είδαμε και την παιχνιδάρα του στο Playstation λιώσαμε! Υπερπλήρης εμπειρία!
1. Ο Πλανήτης Των Θησαυρών (Treasure Planet, 2002)
Το γιατί αυτή η εργάρα δεν μνημονεύεται ως μια απ’ τις κορυφαίες, δεν θα το καταλάβω ποτέ κι ούτε με ενδιαφέρει. Μετατρέποντας την κλασική νουβέλα του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον σε ένα υπερθέαμα επιστημονικής φαντασίας, η Disney μας ταξιδεύει σ’ έναν πανέμορφο steampunk κόσμο και σε μια μεγαλειώδη πειρατική περιπέτεια, που όμοια της ο Τζόνι Ντεπ δεν έχει καν ονειρευτεί…
[neopolis]