Ακόμα και όταν βάφουν το λευκό χαλί με μπλε χρώμα ή καλύπτονται μέχρι τα αυτιά με λάσπη, τα παιδιά δεν κάνουν ποτέ τίποτα σκόπιμα για να μας αναστατώσουν. Πολλές φορές θα ήταν καλύτερο να τους μαλώνουμε λιγότερο και αντ’ αυτού να μάθουμε να εκτιμάμε την τρέλα τους. Άλλωστε, χάρη σε αυτή την τρέλα μπορούν και κατανοούν τον κόσμο γύρω τους. Τι ψυχή έχει λίγη ακαταστασία μπροστά στην χαρά των παιδιών;
Κανείς δεν είναι ο εαυτός του, όταν πεινάει.
Ο καλύτερος τρόπος για να μην μπερδεύετε τα μωρά σας.
Να τι συμβαίνει, όταν χρειάζεστε 5 λεπτά ησυχίας και ηρεμίας.
Τα παιδιά δεν κοιμούνται. Επαναφορτίζουν τις μπαταρίες τους.
Πίνακας ζωγραφικής.
Ο άντρας πρέπει να είναι σωστός κύριος.
Συγγνώμη γλυκιά μου, ήρθαν οι γονείς μου. Πρέπει να φύγεις. Θα σου τηλεφωνήσω!
Το πρώτο της μπουκέτο λουλούδια.
Η πραγματική φιλία είναι αδιάσπαστη.
Μαμά, λερώθηκα λίγο.
Απλά παίζαμε λίγο..
Ένιωθα, ότι το δωμάτιο χρειαζόταν λίγο μπλε.
Δεν θα με βρουν ποτέ εδώ..
Υπερβολική δόση!
Μόλις ξεκίνησα να ετοιμάζομαι.
Οι καλύτεροι φίλοι ανέχονται τα πάντα.
Βοήθεια! Ας με σώσει κάποιος!
Η μαμά τους, τους είπε να απαλλαγούν από τα ζιζάνια..
Όλες οι φράουλες είναι δικές μου!
Παρακαλούνται οι επιβάτες να βάζουν ξεχωριστά τα παιδιά από τα διαβατήριά τους.
Αρκετά για τώρα! Πρέπει να φύγω για διακοπές!