Η ματιά της γραφίστριας Yang Liu, σε ό,τι αφορά στις πολιτισμικές συγκρίσεις, προέρχεται από τη δική της προσωπική εμπειρία. Το 1990, όταν ήταν μόλις 13 ετών, μετακόμισε από το Πεκίνο στο Βερολίνο.
Μετά από ακριβώς 13 χρόνια παραμονής στη γερμανική πρωτεύουσα, η ίδια άρχισε την εικονογράφηση μιας ιδιαίτερης δουλείας της, η οποία κατέγραφε τις εμπειρίες της τόσο στην Κίνα, όσο και στη Γερμανία.
Οι δυτικοί, σύμφωνα με την Yang, λένε άμεσα τη γνώμη τους, σε αντίθεση με τους ανατολικούς που την εκφέρουν με πιο… δαιδαλώδη και περίπλοκο τρόπο.
Yang Liu
Ενώ οι δυτικοί ξαναθυμούνται το ποδήλατο, οι ταχέως αναπτυσσόμενοι ανατολικοί, αφήνουν το πετάλι και δηλώνουν πιστοί στα μηχανοκίνητα μέσα.
Yang Liu
Στη δύση οι άνθρωποι αρέσκονται να… κοκορεύονται περισσότερο συγκριτικά με τους ταπεινούς ανατολίτες.
Yang Liu
Και γι’ αυτόν το λόγο, άλλωστε, το “Εγώ” υπηρετείται με πολύ μεγαλύτερο ενθουσιασμό στο δυτικό κόσμο.
Yang Liu
Οι δυτικοί θυμώνουν. Κι αυτό βγαίνει προς τα έξω.
Yang Liu
Στις εξόδους τους οι ανατολίτες προκαλούν βαβούρα, τη στιγμή που οι δυτικοί εφαρμόζουν πιστά το “όταν τρώμε δεν μιλάμε”
Yang Liu
Στη Δύση τα αφεντικά αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους ως ίσος προς ίσο. Στην Ανατολή είναι πιο δεσποτικά.
Yang Liu
Σύμφωνα με την εμπειρία της γραφίστριας οι δυτικοί είναι ντόμπροι άνθρωποι.
Yang Liu
“Πίσω και σε έφαγα!” φωνάζουν οι της Δύσης στα προβλήματα που προκύπτουν, τη στιγμή που οι της Ανατολής κάνουν ότι μπορούν για να τα αποφύγουν.
Yang Liu
Και τέλος, η πειθαρχία και η υπομονή: Στη Δύση η σειρά προτεραιότητας τηρείται ευλαβικά. Στην Ανατολή… τουρλουμπούκι! Για πείτε; Πού ανήκουμε τελικά ως Έλληνες;
