Η περιφερειακή όραση αποτελεί μέρος του συνολικού οπτικού πεδίου, το οποίο είναι περίπου 190 μοίρες. Ωστόσο, έχει και αυτό τα ελαττώματά του και πολλές φορές, μάλιστα, μας κάνει να βλέπουμε πράγματα που δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Παρακάτω θα βρείτε τον πιο έξυπνο τρόπο, για να επαληθεύσετε την εγκυρότητα της διαπίστωσης αυτής.
Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να επικεντρωθείτε στο σταυρό στο κέντρο της παρακάτω εικόνας, χωρίς να κοιτάξετε κάπου αλλού. Θα παρατηρήσετε πως η περιφερειακή σας όραση μετατρέπει τα πρόσωπα συνηθισμένων ανθρώπων σε πρόσωπα τεράτων.
Σιγά σιγά τα πρόσωπα αρχίζουν να παραμορφώνονται και μάλιστα όσο περισσότερο εστιάζουμε στο κέντρο της εικόνας τόσο μεγαλύτερη είναι η παραμόρφωση. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό;
Υπάρχει μια περιοχή στον αμφιβληστροειδή μας, η οποία ονομάζεται κίτρινη κηλίδα. Εκεί είναι συγκεντρωμένος ο μεγαλύτερος αριθμός υποδοχέων στον βολβό του ματιού, χάρη στην οποία μπορούμε να δούμε μια συγκεκριμένη περιοχή με μεγαλύτερη ακρίβεια. Ας ονομάσουμε αυτή την περιοχή το κυρίως οπτικό πεδίο. Αυτό καλύπτει το 10% του φάσματος της όρασής μας και δείχνει που επικεντρώνονται τα μάτια μας.
Σε αυτή την περίπτωση το κυρίως οπτικό μας πεδίο μένει κενό. Υπάρχει μόνο μια μαύρη περιοχή με έναν λευκό σταυρό. Ο εγκέφαλος προσπαθεί να πάρει πληροφορίες από άλλες πηγές, που βρίσκονται έξω από το κυρίως οπτικό πεδίο( σ’ αυτήν την περίπτωση από τις εναλλασσόμενες εικόνες στα αριστερά και δεξιά). Οι πηγές αυτές δεν είναι πολύ αξιόπιστες και ο εγκέφαλος προσπαθεί να τις συνδυάσει σε μια εικόνα. Επιπλέον, προσπαθεί να επεξεργαστεί τις φωτογραφίες σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, δεδομένου ότι οι εικόνες αλλάζουν πολύ γρήγορα. Ως αποτέλεσμα, η ικανότητα να διακρίνει πρόσωπα χάνεται και ο εγκέφαλος απλά ενώνει διαφορετικά χαρακτηριστικά από διάφορα πρόσωπα σε ένα ενιαίο σύνολο. Εξαιτίας αυτού, θα καταλήξουμε να δούμε τα “τέρατα”.