Τον λένε Κίκο,είναι διασταύρωση γερμανικού ποιμενικού με μαλινουά, είναι μέλος της ομάδας του WWF στη Δαδιά και μαζί με τον αδερφό του Κούκι, είναι οι δύο πρώτοι σκύλοι – ανιχνευτές δηλητηριασμένων δολωμάτων στην Ελλάδα.
Όπως επισημαίνει η WWF, «η χρήση της λεγόμενης “φόλας” στην ύπαιθρο απαγορεύεται στην Ελλάδα από το 1993, όμως συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.
Υδροκυάνιο και πολλές άλλες απαγορευμένες τοξικές ουσίες ρίχνονται στη φύση συχνά για να εξοντώσουν λύκους, αλεπούδες, ή ό,τι άλλο ενοχλεί ορισμένους ασυνείδητους. Το έγκλημα έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες, ιδιαίτερα για ζώα της χώρας μας που απειλούνται με εξαφάνιση».
WWF Ελλάς / Ελα Κρετ
«Στις προσπάθειές μας να αποτρέψουμε την εξαφάνιση του γύπα Ασπροπάρη, που πια μετρά λιγοστά ζευγάρια σε όλη την Ελλάδα, ανακαλύψαμε ότι οι φόλες είναι μια από τις μεγαλύτερες αιτίες θανάτου του.
Κανείς δεν δηλητηριάζει τους γύπες εσκεμμένα, όμως ως καθαριστής της φύσης, ο γύπας τρώει τα πτώματα κι άρα και το δηλητήριο με το οποίο έχουν εμποτιστεί.
Για να τον διασώσουμε, αποφασίσαμε να αναζητήσουμε τη βοήθεια ενός επαγγελματία ανιχνευτή», αναφέρει η Έλα Κρετ, ερευνήτρια του προγράμματος του WWF στον Έβρο και το έτερον ήμισυ του Κίκο στη ομάδα ανίχνευσης δηλητηριασμένων δολωμάτων. Έτσι, ο Ισπανός Κίκο, μαζί με τον Κούκι, βρέθηκαν στην Ελλάδα, ως οι πρώτοι σκύλοι-ανιχνευτές για δηλητηριασμένα δολώματα.
Η δουλειά της ομάδας ανίχνευσης δηλητηριασμένων δολωμάτων του WWF στη Δαδιά ξεκινά όταν δεχτεί ένα τηλεφώνημα ότι ένας βοσκός έχασε τα τσοπανόσκυλά του ή ένας κυνηγός το κυνηγόσκυλό του.
Ωστόσο, η περιοχή έρευνας είναι συνήθως δάση ή μεγάλα λιβάδια. «Πόσο εύκολο είναι να βρει κανείς μια βελόνα στα άχυρα; Πώς θα εντοπίσουμε την πηγή της δηλητηρίασης προτού μας κοστίσει κι άλλα θύματα; Η ειδική εκπαίδευση και η αλάνθαστη μύτη του Κίκο, του επιτρέπει να οργώνει μια μεγάλη περιοχή και να αναγνωρίζει “ανωμαλίες” στις μυρωδιές που ανιχνεύει.
WWF Ελλάς / Ελα Κρετ
Έτσι εντοπίζει την πηγή του κακού», λέει η Έλα. Ο Κίκο ακολουθεί ένα πρόγραμμα αυστηρής άσκησης και ακόμα πιο αυστηρής διατροφής. «Κάθε μέρα κάνουμε μια βόλτα 6 χιλιομέτρων για να κρατήσουμε τη φόρμα μας. Όσο για τη διατροφή του, τρώει μόνο την ξηρά τροφή του και τίποτα άλλο… Αυτή είναι και η καλύτερη άμυνά του απέναντι στον κίνδυνο της φόλας για τον ίδιο».
Όπως αναφέρει η WWF, το παιχνίδι αποτελεί το βασικότερο κίνητρο της δουλειάς του Κίκο. «Η εκπαίδευση του Κίκο για την ανίχνευση του δηλητηριασμένου δολώματος στηρίζεται στην επιβράβευση του έντονου παιχνιδιού μαζί μου, όταν καταφέρει να βρει την πηγή της δηλητηρίασης». «H δουλειά είναι σκληρή και συχνά τα ευρήματά μας πραγματικά σοκαριστικά. Όμως, η αφοσίωση και η επιμονή του Κίκο μου δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσω», συνεχίζει η Έλα.
Ο Κίκο και ο Κούκι βρίσκονται στην υπηρεσία της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας (ΕΟΕ) και του WWF Ελλάς, στο πλαίσιο του προγράμματος LIFE+ «Η επιστροφή του ασπροπάρη», που έχει στόχο τη διάσωση των τελευταίων ζευγαριών του σπάνιου γύπα στα Βαλκάνια. Πεδίο δράσης των σκυλιών είναι για το μεν πρώτο το Εθνικό Πάρκο Δαδιάς, ενώ για το δεύτερο τα Μετέωρα, όπου ζουν οι απειλούμενοι ασπροπάρηδες.
[thepressroom] [wwf]