Υπήρξε άραγε ποτέ παιδί που να μη ζούσε για το πρωινό ξύπνημα του Σαββάτου, με το μαραθώνιο παιδικών σειρών και παιχνιδιού, μετά από μία δύσκολη στα μάτια του εβδομάδα καθημερινής παρουσίας στο σχολείο;
Μήπως αντιμετωπίζουμε ακόμη και σαν ενήλικες τη μαγεία του Σαββατοκύριακου με την ίδια λατρεία; Σε ποιον δε μοιάζει παράδεισος το διήμερο αυτό, μετά από το πενθήμερο πρωινό ξύπνημα; Άραγε, είναι όντως παράδεισος; Και αν είναι, καταφέρνουμε να τον εκμεταλλευτούμε;
Τα παρακάτω σκίτσα συγκρίνουν την καθημερινή, με τη ζωή του Σαββατοκύριακου. Σας θυμίζουν κάτι;
